تحقیق در مورد وقتی مفاصل خشک می‎ ‎شوند

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 4 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

مقاله : وقتی مفاصل خشک می شوند

پنجشنبه 24 فروردین 1385  - روزنامه شرق

عکسهای مرتبط

میلیون ها تن از مردم، گرفتار دردهای آزاردهنده و محدودیت های فیزیکی ناشی از بیش از یکصد شکل التهاب مفاصل (آرتریت)  هستند.

آرتریت روماتوئید از جمله ناتوان کننده ترین اشکال این بیماری است، که موجب درد و تیرکشیدن مفاصل و سرانجام تغییر شکل آن می شود. گاه، این علائم، حتی ساده ترین فعالیت ها - مانند باز کردن در بطری، یا قدم زدن معمولی- را مشکل می سازند.

برخلاف آرتروز (استئوآرتریت)، که حاصل از بین رفتن مفاصل است، آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی است. علت دقیق آرتریت روماتوئید معلوم نیست، ولی باور عمومی بر این است که حاصل و نتیجه حمله سیستم ایمنی بدن به بافتی است که مفاصل را می پوشاند.

آرتریت روماتوئید در خانم ها دو تا سه بار شایع تر از مردان است، و عموماً در سنین ۲۰ تا ۵۰ سالگی بروز می کند. با این حال، آرتریت روماتوئید می تواند کودکان کم سن وسال و افراد مسن تر از ۵۰ سال را نیز گرفتار کند.

هیچ راه علاجی برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد. ولی با درمان مناسب، برنامه  درازمدت برای محافظت از مفاصل، و تغییر شیوه زندگی، بیماران می توانند، با وجود ابتلا به این بیماری، زندگی طولانی و پرباری داشته باشند.

نشانه ها و علائم

با گذشت زمان، نشانه ها و علائم آرتریت روماتوئید می آیند و می روند. اینها عبارتند از:

- درد و تورم مفاصل، به ویژه مفاصل کوچک دست ها و پاها

- درد یا سفتی عمومی مفاصل و عضلات، به ویژه پس از خواب یا در پی مدتی بی حرکتی و استراحت

- کاهش حرکت مفاصل مبتلا

- کاهش قدرت عضلات چسبیده به مفاصل مبتلا

- احساس خستگی، که می تواند در زمان عود و تشدید بیماری، بسیار شدید باشد.

- تب پایین

- تغییر شکل مفاصل با گذشت زمان

- احساس کسالت عمومی

آرتریت روماتوئید، معمولاً، هم زمان مشکلاتی در چندین مفصل ایجاد می کند. در ابتدا، مفاصل مچ ها، دست ها و زانوان بیشتر از مفاصل دیگر گرفتار می شوند.

با پیشرفت بیماری، شانه ها، آرنج ها، باسن، و گردن گرفتار می شوند. به طور کلی، بیماری هم زمان (به عنوان مثال، گرفتاری هم زمان مفاصل کوچک دست و انگشتان) دو طرف بدن را گرفتار می سازد.

گاه توده های کوچکی، در نواحی تحت فشار در زیر پوست - مثلاً، در آرنج ها، دست ها، پا ها، و تاندون های آشیل (در پشت هردو پا)- تشکیل می شوند. اما، این توده های کوچک (موسوم به ندول های روماتوئید) در هر کجای دیگر بدن (از جمله زیر پوست سر، زانوان یا حتی ریه ها)، نیز می توانند تشکیل شوند. این ندول ها، اندازه های متفاوتی دارند - از اندازه یک نخود گرفته تا به بزرگی یک عدد گردو. معمولاً، این ندول ها دردناک نیستند.

برخلاف استئوآرتریت، که تنها استخوان ها و مفاصل را گرفتار می سازد، آرتریت روماتوئید، اغلب می تواند موجب بیماری مزمنی شده، و شدت بیماری نیز در طول زمان متغیر است. در لابه لای دوره های تشدید بیماری، شاهد دوره های تخفیف و از میان رفتن تورم، درد، اشکالات خواب و ضعف عمومی نیز هستیم.

علت

آرتریت روماتوئید، مانند تمام انواع دیگر آرتریت ها، ضایعه ای التهابی در مفاصل به شمار می رود. در این بیماری، پرده نازکی که روی مفاصل متحرک را پوشانده (موسوم به سینوویوم) دچار التهاب شده، و گلبول های سفید (که کار اصلی شان حمله به مهاجمین ناخواسته، مانند باکتری ها و ویروس ها است) از خون بدان هجوم می آورند.

حاصل این تهاجم، آزاد شدن پروتئین هایی است که با گذشت ماه ها و سال ها موجب ضخیم تر شدن سینوویوم می شوند. به علاوه، این پروتئین ها به غضروف، استخوان، تاندون ها و لیگامان ها (این دو، رشته های ضخیم و بسیار محکمی هستند، که عضلات و استخوان ها را به یکدیگر پیوند می دهند) آسیب رسانده، به مرور شکل و ماهیت مفاصل را دگرگون می سازند. حاصل تمام این تحولات تخریب مفصل است.

برخی از پژوهشگران بر این گمان اند در کسانی که از نظر ارثی زمینه مساعدی برای ابتلا به آرتریت روماتوئید دارند، بیماری با یک عفونت (ویروسی یا باکتریال) آغاز می شود. ذکر این نکته نیز لازم به نظر می رسد که، کسانی که ژن های خاصی را به ارث می برند، لزوماً به این بیماری مبتلا نمی شوند. با این حال، این افراد بیشتر از دیگران گرفتار بیماری شده، و شدت بیماری نیز در آنها بیشتر است.

عوامل خطر

علت (یا علل) آرتریت روماتوئید دقیقاً مشخص نیست، ولی این عوامل خطر را می توان برشمرد:

- سن بالا؛ ولی، پس از ۸۰ سالگی، در خانم ها، از تعداد موارد ابتلا به بیماری کاسته می شود.

- جنسیت (خانم ها بیشتر در معرض ابتلا به بیماری هستند).

- ابتلا به هرگونه عفونت (احتمالاً ویروسی یا باکتریال) در کسانی که زمینه مساعدی دارند.

- به ارث بردن برخی از ژن ها

- سیگار کشیدن به مدت طولانی

چه وقت باید به پزشک مراجعه کنیم

هرگاه احساس درد یا تورم در چندین مفصل در دو طرف بدن داشتید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است داروهایی برای درمان درد یا بیماری تجویز کند. نیز هرگاه با عوارض جنبی داروهای مصرفی مواجه شدید، موضوع را با پزشک تان در میان گذارید. این عوارض جنبی، عبارتند از تهوع، درد شکم، مدفوع سیاه یا قیری، تغییر در اجابت مزاج، یبوست و سرگیجه.

تشخیص

- آزمایش های خونی: اندازه گیری ESR می تواند مبین وجود التهاب در بدن باشند. این معیار در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید بالاست، در حالی که در بیماری استئوآرتریت طبیعی است. شاهد دیگر، وجود نوعی آنتی بادی موسوم به فاکتور روماتوئید است، هر چند که ممکن است در اوایل حضور نداشته باشد. عکس آن، نیز، ممکن است؛ یعنی فردی دارای فاکتور روماتوئید در خون، ولی فاقد بیماری باشد.

- تصویربرداری: این تصاویر، به ویژه به تمایز بین دو بیماری آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت کمک می کنند.

عوارض

آرتریت روماتوئید موجب سفتی و درد مفاصل و عضلات، و گاه نیز خستگی، می شود. گاه، حتی بیمار در گرفتن دستگیره و باز کردن در یا گرفتن قلم در دست مشکل دارد. از سویی، خود این گرفتاری ها منشا و موجب احساس خستگی و افسردگی اند.

آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به پوکی استخوان ها را نیز بیشتر می کند. برخی پژوهشگران بر این گمان اند که این بیماری می تواند، خطر ابتلا به بیماری های قلبی را نیز افزایش دهد. در گذشته، بیماران نهایتاً زمین گیر و اسیر چرخ می شدند، اما امروز، با درمان ها و مراقبت های بهتر، کمتر با این گونه عواقب مواجه می شویم.

درمان

در سالیان اخیر، تحولات چشمگیری در درمان آرتریت ها صورت گرفته است. مهم ترین بخش درمان، استفاده از داروهاست. ولی، در پاره ای از موارد، ممکن است نیاز به اعمال جراحی نیز پیش آید.

داروها

- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی: این داروها به تخفیف و تسکین درد کمک می کنند. داروهایی که بدون ارائه نسخه پزشک می توان آنها را از داروخانه ها تهیه نمود، عبارتند از آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم. اما، آنهایی که نیاز به نسخه پزشک دارند: کتوپروفن، ناپروکسن، تولمتین، دیکلوفناک، نابومتون، و ایندومتاسین. از جمله مهم ترین عوارض جانبی مصرف این داروها مشکلات و خونریزی های گوارشی اند؛ ولی با طولانی شدن مصرف آنها، باید انتظار بروز ضایعاتی در کبد، کلیه ها، وزوز گوش ها، احتباس مایعات و فشار خون بالا را نیز داشته باشیم. به علاوه، داروهای مذکور (به استثنای آسپرین) می توانند موجب عوارض قلبی-عروقی، چون سکته های قلبی و مغزی، نیز شوند.

- مهارکننده های COX-2 : این گروه از داروها، احتمالاً، کمتر به معده آسیب می زنند. برخی از این داروها، از جمله سلبرکس، آنزیمی به نام سیکلواکسیژناز را، که در التهاب مفاصل بسیار فعال است، مهار می کنند. از جمله عوارض جانبی مصرف این داروها، تجمع مایعات است که می تواند منجر به فشار خون بالا شود. به علاوه، این گروه از داروها متهم به افزایش خطر وقوع و بروز حملات قلبی و مغزی اند.

- داروهای کورتونی (کورتیکوستروئیدها): این گروه از داروها، از جمله پردنیزون و متیل پردنیزولون، از شدت التهاب و درد مفاصل می کاهند، و فرآیند تخریب مفاصل را کند می کنند. ولی، با گذشت ماه ها و سال ها، از میزان تاثیرشان کاسته شده، عوارض مهمی چون کبودی های پوست، نازک شدن استخوان ها، آب مروارید، افزایش وزن، گرد شدن صورت، و دیابت را به دنبال دارند.

- داروهایی که بر رفتار بیماری تاثیر می گذارند: از این دسته داروها، برای محدود و محصور کردن شدت تخریب مفاصل استفاده می کنند. مصرف به موقع و زودهنگام آنها بسیار مهم است، چون به کندی اثر می کنند و هفته ها و گاه ماه ها طول می کشد تا اثرات شان آشکار شود. معمولاً، داروهای این دسته دارویی همراه با داروهای گروه های دیگر مورد استفاده قرار می گیرند. از جمله این داروها، هیدروکسی کلروکین، سولفاسالازین طلا، ماینوسایکلین و متوترکسات هستند.

- مهارکننده های ایمنی: این گروه از داروها سیستم ایمنی را مهار می کنند، که در نهایت بر سیر بیماری تاثیر می گذارد. برخی از پرمصرف ترین آنها، عبارتند از لفلونومید، آزاتیوپرین، سیکلوسپورین، و سیکلوفسفامید. یکی از عوارض بسیار مهم این داروها، آمادگی ابتلا به عفونت هاست.

- داروهای مهار کننده عامل نکروز تومور: عامل نکروز تومور، نام یکی از واسطه های شیمیایی التهابی است، که در آرتریت روماتوئید بسیار فعال است. مصرف داروهایی که این واسطه شیمیایی را مهار می کنند، معمولاً ظرف یک تا دو هفته، به تخفیف یا رفع عوارضی چون درد، سفتی صبحگاهی، و حساسیت و تورم مفاصل کمک می کند. برخی از داروهای این گروه، که برای درمان آرتریت روماتوئید توصیه شده اند، عبارتند از اتانرسپت، اینفلیکسی  ماب، و آدالیموماب.

- داروهای ضدگیرنده اینترلوکین : مانند آناکینرا، در مواردی تجویز می شوند، که درمان های معمول و متداول نتیجه بخش نبوده اند. برخی از عوارض جنبی مصرف این داروها عبارتند از ایجاد واکنش پوستی در محل تزریق، کاهش شماره گلبول های خون، سردرد، و افزایش عفونت های دستگاه تنفس فوقانی.

- آباتاسپبت: این دارو، که در اواخر سال ۲۰۰۵ به تایید اداره غذا و دارو رسید، از شدت التهاب و تخریب مفاصل می کاهد. مکانیسم اثر آن، مقابله با و غیرفعال کردن سلول های T (نوعی از گلبول های سفید خون) است. مصرف دارو به صورت تزریق ماهی یک بار بوده، و عوارض جانبی آن عبارتند از سردرد، تهوع و عفونت های نه چندان شدید، مانند عفونت های دستگاه تنفس فوقانی. عوارض شدیدی چون پنومونی نیز می توانند پیش آیند.

- داروهای ضد افسردگی: برخی از بیماران دچار علائم افسردگی نیز می شوند. برخی از داروهای ضدافسردگی مفید در درمان این گونه عوارض، عبارتند از آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین، و ترازودون.

دکتر عبدالوهاب فخریاسری

تحقیق در مورد ویژگی های مناطق خشک 25 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 25 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

ویژگی های مناطق خشک

تعریف و مشخصات مناطق خشک در روشهای مختلف طبقه بندی اقلیمی تا حدودی تفاوت می کند . اما بنا به یک تعریف کلی در این مناطق تبخیر و تعرق بیشتر از نزولات جوی است . به بیان دیگر از دیدگاه هیدرولوژیکی در این محیط هابیلان آب منفی است . چرا که به واسطه درجه حرارت بالا و خشکی هوا و تبخیر و تعرق از سطح خاک و گیاه از بارندگی فزونی می گیرد .

دلیل کمی بارندگی ، پوشش گیاهی در این مناطق فقیر و پراکنده است و حیات وحش و گیاهان بستگی نزدیک به وجود منابع کوچک و بزرگ آب دارد . بارندگی ها در این مناطق بسیار نامنظم و بعضاً با شدت زیاد می بارد که عمدتاً به دلیل نبود پوشش گیاهی کافی و اقدامات مدیریتی آبخیز ، باعث وقوع سیلاب های مخربی می گردد و حتی در مجاورت دریاها و مناطق مرطوب نیز وجود دارند برآورده می شود که در دنیا بر 295 میلیون هکتار بیابان های ساحلی وجود دارد . بیابان های ساحلی در مجاورت خلیج فارس و دریای عمان نمونه ای از آن هاست . مهمترین خصوصیات مناطق خشک را می توان در موارد زیر خلاصه کرد :

بارندگی پراکنده و غیر قابل پیش بینی بود و تغییرات سالیانه نسبت به مقدار متوسط شدید است .

مقدار متوسط تبخیر و تعرق به مراتب بیشتر از متوسط سالانه بارندگی است .

آب مهمترین عامل محدود کننده رشد کشاورزی و تولید است .

تغییرات زمانی و مکانی و سیلی در مورد درجه حرارت و خشکی وجود دارد .

در ایران بخش عمده از ناحیه مرکزی و جنوبی کشور تحت پوشش کویر و بیابان است که کویرهای لوت و نمک از آن جمله اند طبق آمارها و گزارشات موجود خطوط همباران اصلی که به ناحیه کویری ایران را در بر می گیرند . عمدتاً 100 میلی متر و 150 میلی متر هستند که البته در بعضی مناطق نظیر قسمت شمالی حوز ، مرکزی این مقادیر به 25 و 50 میلی متر نیز کاهش می یابد که نشانگر خشکی شدید منطقه است . تبخیر از سطح این حوزه ها نیز بسیار زیاد و به بیش از 2500 میلی متر در سال بالغ می گردد و از این هرگونه تولید و توسعه کشاورزی و صنعتی در این نواحی درگرد تهیه آب خواهد بود .

مقابله با گسترش خشکی و بیابانی شدن چندان ماده نیست لیکن بشر می تواند فعالیت های خود را در این زمینه براساس چرخه آبشناسی طوری تنظیم کند که مقدار مشخص آب ، بدون بروز تأثیرات نامطلوب جانبی نظیر پدیده بیابان زائی ، نیازهای او را برآورد سازد .

ویژگی های زیستی گیاهان در مناطق خشک :

فقدان یا کمبود شدید بارندگی و منابع آبی در مناطق خشک و نیمه خشک و اقلیم زیستی خاص این نواحی ، سازگاری های ویژه ای در گیاهان بومی و مناطق فوق به وجود آورده است تا امکان ادامه حیات در شرایط تنش رطوبتی یا کیفیت نامناسب آب و خاک داشته باشند . گیاهان این مناطق دارای خصوصیات فیزیولوژکی و مرفولوژیکی خاصی هستند که باعث می شود از حداقل ذخیره رطوبتی در خاک و هوا استفاده کنند و اندوخته رطوبتی گیاه نیز کمتر از حد معمول تلف شود عمیق ترین سیستم ریشه ای برای جذب آب از اعماق پایین تر خاک ، خاردار شدن ساقه ها و کوچک شدن سطح برگ ها برای کاهش میزان تبخیر ، وجود پوشش مومی و چرب در سطح برگ ها ، افزایش اندام های ذخیره کننده رطوبت گوشتی و آبدارشدن ساقه و ... نمونه ای از این تغییرات مرفولوژیکی است . از نظر ساختار درونی و فیزیولوژیکی نیز در گیاهان هورمونهای تنظیم کننده خاص با توجه به خشکی اقلیم منطقه و عبور رطوبت ترشح می شود و فرآیند تعرق گیاه از ساز و کار ویژه ای تبعیت می کند .

گیاهان مقاوم به خشکی را اصطلاحاً زیروفیت xephytero گویند که به 4 گروه تقسیم می شوند:

گیاهانی که از خشکی فرار می کنند ، گیاهانی هستند که مقاومت خیابانی به خشکی دارند ولی بذر آنها مقاوم است و طول دوره رشد خود را قبل از رسیدن دوره خشکی به اتمام می رسانند .

برخی از گیاهان نیاز آبی بی خود را حسب شرایط کاهش می دهند ، یعنی برای تولید 1 واحد ماده خشک آب کمتری مصرف می کنند مثل برخی ارقام غلات در مناطق نیمه خشک که اصطلاحاً آن را طفره از خشکی گویند .

گیاهان متحمل خشکی : این گیاهان خصوصیات مرفولوژیکی خاص دارند که خشکی را تحمل می کنند .

گیاهان مقاوم به خشکی : نظیر کاکتوس ها که آب را درون باعث های خود ذخیره می کنند و در موقع خشکی ازآن استفاده می کنند .

گروهی دیگر از گیاهان براساس خواهشهای اکولوژیکی خود مختص کاشت و رویش در مناطق خشک و کم آب و به ویژه اراضی شور هستند . که عمدتاً اراضی و آب های جاری در مناطق خشک و بیابانی به دلیل تبخیر زیاد و شور و لب شور است . به این گیاهان اصطلاحاً شور پسند گویند . ارقام و گونه های مختلفی از گیاهان شور پسند در نقاط خشک ایران رشد و غد دارند که دارای کاربردهای بالقوه فراوانی نیز در مضارف مختلف هستند در بسیاری از کویرهای جهان مخازن بزرگی از آب های شور وجود دارد که حاوی مقادیر زیادی نمک است . چنان چه بتوان به شکلی از این آب های شور برای آبیاری استفاده کرد ، اراضی کویری بیشتری به زیر کشت می آورد و آب های غیرلوژی که در حال حاضر صرف آبیاری می شد را می توان به مصرف شرب انسان ها رساند . یافته های جدید علوم خاک و فیزیولوژی گیاهی و

خشک کردن قارچ خوراکی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 15 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

خشک کردن قارچ خوراکی

خشک کردن مواد غذایی و تبخیر و حذف نسبی رطوبت ماده غذایی و در نتیجه مساعد کردن محیط برای رشد میکرو ارگانیسم ها و انجام فعل و انفعالات شیمیایی به منظور حفظ و نگهداری مواد غذایی به مدت بیشتر ، یکی از راههای نگهداری مواد غذایی می باشد که کاربردهای وسیعی در صنایع غذایی دارد . بر همین اساس نیز خشک کردن قارچ خواکی صورت می گیرد.

در روش صنعتی خشک کردن قارچ ( hot air drying) ابتدا قارچ های مورد نظر تحت یک شستشو مقدماتی قرار می گیرند و برای به دست آوردن بهترین محصول خشک شده قارچ لازم است که قارچ ها بدون فرایند آنزیم بری پس از فرو بردن در محلول های حاوی 80/0 درصد یا 1/0 درصد متابی سولفیت سدیم ابتدا به مدت 5 ساعت در درجه حرارت 45 درجه سانتی گراد و بعد به مدت یک ساعت در حرارت 80 درجه سانتی گراد توسط هوای داغ و خشک تا رسیدن به رطوبت مطلوب ( زیر 7 درصد ) خشک شوند.

نتایج به دست آمده از تحقیقات اخیر به سوی کیفیت قارچ ها ی گونه آگاریکوس بیسپوروس خشک شده از نظر دانسیته ، ظرفیت آبگیری ، رنگ طعم به وسیله روشهای مختلف خشک کردن شامل : خشک کردن به وسیله هوای داغ ، خشک کردن به وسیله انجماد، خشک کردن تحت خلا خشک کردن بوسیله انجماد توسط خلا نشان داده است که در خشک کردن به وسیله انجماد تحت خلاء کیفیت قارچ خشک شده بهتر می باشد. از

طرفی تحقیقات نشان داده است روش freez _drying زمان خشک کردن را تا 60 درصد کاهش می دهد و از این نظر قدرت بازگشت عطر و طعم قارچ آگاریکوس در یک حد بالا بسیار موثر است.

ترشی کردن قارچ خوراکی

نگهداری میوه و سبزیجات خام به وسیله ترشی کردن یکی از روش های نگهداری مواد غذایی است که از زمان های قدیم متداول بوده است . این روش در مورد قارچ های مختلف نظیر گونه های پلوروتوس نیز بکار می رود.

اساس این روش این است که عمر نگهداری قارچ پس از خروج بخشی از آب در اندامهای باردهی قارچ تازه به وسیله مخلوطی از ادویه ، نمک . سرکه افزایش می یابد . در این محصول برگشت طعم وجود ندارد. در هندوستان نوعی ترشی قارچ در روغن تهیه می شود که استفاده از روغن بادام زمینی پس از نگهداری به مدت دو ماه در دمای اتاق کمی تغییر طعم ایجاد می کند . اگر روغن خردل استفاده شود عطر و طعم قوی ایجاد می کند که عطر و طعم قارچ را می پوشاند.

کنسرو کردن قارچ خوراکی

مراحل مختلف تهیه کنسرو و قارچ عبارتند از :

بازرسی و شستشو

قارچ ها از لحاظ وضعیت ظاهری مورد بررسی قرار می گیرند . بهترین قارچ در خط آنهایی هستند که غشاء شان بسته است و قارچ هایی که تغییر رنگ جزیی یا غشا ء های باز دارند با ساقه ها مخلوط شده و به خط (piecos and stems) می روند. ریشه ها و ساقه های اضافی قارچ کنده و کوتاه شده و سپس بافت قابل استفاده با فرو بردن در تانک های شستشو دهنده یا روی نقاله ها شستشو می شوند . ممکن است به آب شستشو میزان 1/0 درصد اسید سیتریک یا 3/0 درصد سدیم متابی سولفیت اضافه شود.

درجه بندی

عمل درجه بندی به منظور جدا کردن قارچ های کوچک و بزرگ صورت می گیرد . طی این مرحله قارچ های کوچک که قطر کلاهک آنها بین دو الی سه سانتی متر است از قارچ های درشت که کلاهک آنها 1 2 اینچ می باشد جدا می شوند.

4

عمل درجه بندی قارچ ها به خصوص از نظر اندازه به وسیله دستگاههای درجه بندی استوانه ای شکل چرخان انجام می گیرد. قارچ هایی که برای بسته بندی لوکس به کار می روند بر اساس اندازه فرم به شش اندازه یا بیشتر درجه بندی می شوند. اما قارچ هایی که در بسته بندیهای خرد شده مصرف می شوند به مظور یکنواختی عملیات بلانچ کردن به چهار اندازه یا بیشتر درجه بندی می گردند.

گاه درجه بندی پس از بلانچ کردن و خنک کردن قارچ ها انجام می شود.

پخت مقدماتی یا بلانچینگ

قارچ های شسته و درجه بندی شده از طریق نقاله ها به بلانچر ها(blancher) منتقل می شوند. این کار با بخار آب داغ در درجه حرارت 100-95 درجه سانتی گراد به مدت8-3دقیقه د یک نقاله مارپیچی شکل از جنس استیل انجام می شود ، صرف نظر از روش به کار رفته در بلانچ کردن به منظور دستیابی به حداکثر راندمان ، قارچ ها باید تا دمای مرکزی 180-170 درجه فارنهایت (2/82-8/76 درجه سانتی گراد) بلانچ شود* و بر حسب اندازه قارچ زمان بلانچ کردن فرق می کند.

در محلول بلانچینگ افزودن 0/05-1/0 درصد اسید سیتریک و یک درصد نمک توصیه می شود . تحقیقات نشان می دهد که عامل اصلی طعم قارچ 1-octen –3- ol در قارچ که تحت فرایند کنسرواسیون قرار می گیرد تا حدودی باقی می ماند . در فرایند کنسرو قارچ . قطعات قارچ طی عملیات بلانچینگ دچار کاهش وزن شده ( حدود 30-40 درصد) که در وزن محصول نهایی از نظر استاندارد حائز اهمیت می باشد و چنانچه پخت مقدماتی بیش از حد انجام شود وزن آبکشیده محصول را پس از عمل استریل کردن کاهش می دهد.

اسپری کوتای با آب سرد بعد از عمل بلانچینگ باید انجام شود تا قارچ ها را تا دمای 97 درجه سانتی گراد یا کمتر خنک کند . در صورتی که در عرض 10-5دقیقه بعد از بلانچ عملیات پر کردن انجام شود نیازی به سرد کردن قارچ ها نیست.

6- بازرسی نهایی

در این مرحله قارچ های دگمه ای کوچک که هاگدانشان در حین بلانچ کردن باز شده جدا و ساقه اضافی قارچ ها

تحقیق درمورد آماده نمودن گیاهان داوریی قبل از خشک کردن 45 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 47

آماده نمودن گیاهان داوریی قبل از خشک کردن

پس از جمع آوری اندامهای مورد نظر در زمان مناسب، آنها را برای خشک کردن آماده می نمایند. نحوه آماده کردن گیاهان نه تنها سبب تسریع در خشک شدن آنها می شود بلکه در کیفیت خشک شدن نیز تأثیر مثبت دارد. در این رابطه اضافاتی را که مد نظر نمی باشند جدا می سازند و اندامهای اصلی مورد نظر را به قطعات مناسبی تقسیم می نمایند. با رعایت این نکته نه تنها انرژی کمتری برای خشک کردن اندامها مصرف می شود بلکه خشک شدن آنها را تسریع هم می کند .

در صورتی که اقدام به خشک کردن ریشه ها و یا ریزومها شود ( ریزوم سنبل الطیب ، ریشۀ سنبل ختایی ..... )، باید قبل از خشک کردن آنها را کاملاً شست، به طوری که از گل و لای پاک شود. برای این کار بهتر است که اندامهای مذکور در ظروف آبکش مانند متحرّ کی قرار گیرند و سپس با فشار آب شستشو شوند. ضرورتاً پوست ریشه ها را که فاقد مادّه مؤثّره می باشد نیز جدا می سازند ( مثال: ریشۀ گیاه صابونی ) بعد از آن اقدام به قطعه قطعه کردن ریشه ها ( به قطعات مناسب ) می کنند .

در صورتی که ریشه ها ضخیم باشند باید آنها را از ناحیۀ طولی به دو یا چهار قسمت تقسیم نمود ( مثال: ریشۀ شیرین بیان ). چنانچه هدف صرفاً استفاده از برگهای گیاهان دارویی می باشد، به ویژه در مقیاس کم بهتر است به جای خشک کردن گیاه کامل، ابتدا برگهای تازه آنرا از سایر قسمتهای گیاه جدا و مستقلاً خشک نمود تا برگها پس از خشک شدن، بدون اضافات و دارای کیفیت بهتری باشند .

فرایندهای پس از برداشت گیاهان دارویی

مقدمه

وقتی از اندامهای مورد نظر یک گیاه دارویی بیشترین مقدار ممکن مواد مؤثّره استخراج گردد در واقع محصول دلخواه به بهترین وجه بدست آمده است. از اینرو، زمانی باید اقدام به جمع آوری گیاهان دارویی نمود که اندامهای مورد نظر محتوی حدّ اکثر مقدار مادّه مؤثّر باشد. مّواد مؤثّرۀ موجود در پیکر رویشی در مرحله گل زایی از مناسبترین کیفیت برخوردار خواهند شد؛ گلهای حاوی مّواد دارویی هنگامی که کاملاً باز می شوند از بیشترین مقدار مادّۀ مؤثّره برخوردارند. میوه ها و بذور گیاهان داوریی وقتی کاملاً «رسیده» باشند از مقادیر فراوانی مادّه مؤثّرۀ برخوردار هستند. مواد مؤثّرۀ موجود در اندامهای زیر زمینی گیاهان ( ریشه، ریزوم و......) در اواخر دوره رویشی به حداکثر مقدار می رسد .

اندامهای دارویی مورد نظر (برگها، ساقه های جوان، گلها و ریشه ها و ... ) پس از جمع آوری از مقادیر فراوانی رطوبت برخوردارند. وجود رطوبت، مناسب رشد قارچها و سایر عوامل بیماریزا می باشد. به این دلیل نگهداری اندامهای جمع آوری شده را حتّی برای مدت بسیار کوتاه غیر مقدور می سازد .

این اندامها را طوری باید خشک نمود که بعداً بتوان بخوبی از آنها استفاده کرد . در هر حال چون اندامهای جمع آوری شده را باید گاه برای مدّت نسبتاً طولانی انبار نمود ، و همچنین از آنجایی که واکنشهای بیوشیمیایی مضر و فاسد کننده صرفاً در اندامهای مرطوب انجام می پذیرد ، از اینرو ، خشک کردن اندامها ( به طور صحیح و مناسب) یک فرایند بسیار مهم تلقّی می شود .

پس از جمع آوری اندام ها، تمهیدات لازم روی آنها انجام می گیرد . چون اندامهای جمع آوری شده پس از مدّتی تأخیر به کارخانجات مربوطه منتقل می شوند لذا تمهیدات مذکور تحت عنوان تمهیدات اوّلیه در مکان کاشت گیاهان دارویی خوانده می شود .

از مهمترین و در عین حال رایج ترین تمهیدات مذکور، عملیات خشک کردن اندمهای گیاهی (دارویی) جمع آوری شده است . عملیات مربوط به استخراج اسانس نیز در برنامه های مربوط به استفاده از گیاهان دارویی جایگاه عمده ای دارد .

خشک کردن

خشک کردن عبارت است از: کاهش مقدار رطوبت در اندامهای جمع آوری شده ، به طوری که بتوان بدون هیچ خطری آنها را برای مدّتی نگهداری نمود.

شکل 1-8 ، اندام وزمان لازم برای اینکار را نشان می دهد. همانطور که در این منحنی مشاهده می شود خشک شدن اندام شامل دو مرحله کلّی می باشد : مرحله اول که با یک آمادگی مقدّماتی مختصر انجام می گیرد بسیار سریع است و مرحله دوم که مرحله خشک شدن کند نام دارد، از سرعت کمتری برخوردار است. در مرحله اول تمام آب مکانیکی و مقداری از رطوبت پیوسته از گیاه خارج می گردد. در مرحله دوم اندام، تنها حاوی مقدار کمی آب پیوسته است که به کندی از آن خارج می گردد.

در مرحله دوم در زمان مناسبی باید اقدام به خاموش کردن دستگاه نمود زیرا وجود مقادیر مناسبی رطوبت در اندام مورد نظر ضروری می باشد. به طوری که در صورت خشک شدن کامل اندام، مواد مؤثّرۀ موجود در آن تغییر شکل یافته و در نتیجه کیفیت مواد مؤثّرۀ کاهش می یابد . چنانچه میزان رطوبت موجود در اندامهای خشک شده کمتر از حدّ مطلوب باشد کیفیّت دارو را کاهش می دهد و در اینصورت ممکن است استخراج مواد مؤثّره ازنظر اقتصادی مقرون به صرفه نگردد.

شکل 1-8 ، منحنی مربوط به خشک شدن گیاه (4)

مدت زمان لازم برای خشک کردن به وضعیت دما و وضعیّت دستگاه تهویه بستگی دارد. در صورتی که هوای مورد استفاده برای خشک کردن گرمتر باشد و دستگاه تهویه هم تندتر کارکند عمل خشک کردن سریع تر صورت می گیرد.

از آنجایی که گیاهان دارویی عمدتاً نسبت به درجه حرارتهای بالا حساس اند و به این سبب تغییراتی در مواد مؤثّرۀ آنها پیدا می شود . لذا ، معمولاً از درجه حرارتهای بالا برای خشک کردن آنها استفاده نمی شود . چنانچه از درجه حرارتهای بسیار بالا و همچنین تهویه های سریع برای خشک کردن اندامها استفاده شود آب موجود در قسمتهای خارجی به سرعت خارج می گردد ولی رطوبت قسمتهای میانی اندام، قادر به خروج نمی شود و در همانجا باقی می ماند که در این حالت قسمتهای خارجی اندام به صورت قهوه ای و برشته درمی آید و رطوبت موجود در قسمتهای میانی آن سبب تجزیه و فاسد شدن مواد مؤثّرۀ موجود می گردد .

دستگاها و روشهای مورد استفاده برای خشک کردن

گیاهان دارویی

برای خشک کردن اندامهای مختلف گیاهان دارویی از دو روش طبیعی و مصنوعی استفاده می شود.

تحقیق در مورد خشک کردن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 10 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

1) BST

BST یک شکل از هورمون رشد گاوی است که از طریق DNA نوترکیب منتقل شده به E.coli تولید شده و لکون می شود.

این هورمون به منظور افزایش 10 تا 20 درصدی محصول شیر در گاوهای شیری استفاده می شود.

در مورد اثبات این هورمون رشد در گاوهای شیر نگرانی های جدی وجود دارد. بر طبق نتایج Monsanto، یک شرتک که نوعی BST با نام posilac تولید می کند، گاوهایی که با BST درمان می شوند در معرض ریسک بالایی از التهاب کلینیکی پستان قرار دارند و مصرف posilac ممکن است منجر به افزایش اختلالات گوارشی مثل نفخ و اسهال و ... شود.

گاوهایی که posilac به آنها تزریق شده موارد افزایش یافته ای از ضایعات گسترده ی زانو دارند.

گاوهای پیرتر یا آنهایی که در دوره ی دوم شیردهی هستند اختلالات بیشتری در ناحیه ی پا دارند که به کاهش هموگلوبین مربوط می شده است.

BST به طور روزانه به گاو شیری تزریق می شود و باعث می شود مواد مغزی بیشتری از آنچه به سمت تولید شیر هدایت می شود ایجاد شود.

بنابراین همان مقدار شیر توسط تعداد کمتری گاو تولید می شود.

BST در حال حاضر به وسیله ی تزریق روزانه داده می شودو در مورد گاوهایی که تزریق منظم ندارند نگرانی وجود دارد.

محل های عفونت مستعد تشکیل آبسه هستند.

پروفسور جان ورستر متذکر می شود که این کافی می باشد و او بیشتر از این را نمی تواند تحمل کند.

روده ی گاوه شیری متلاشی می شود و ما این را نمی خواهیم و بقیه هم این را نمی خواهند گاوها هم به این نیازی ندارند.

خوشبختانه استفاده وتجارت هورمون افزایش دهنده ی شیر که از طریق مهندسی ژنتیک ساخته شده، somatotropin Bovin . از اول ژوئن سال 2000 در انگلستان ممنوع شده است که از یک مدت قانونی 10 ساله در مورد استفاده از BST در انگلستان پیروی می کند. اگر چه ممنوعیت در انگلستان در مورد واردات محصولات شیری مثل بستنی و گوشت از کشورهایی مثل آمریکا که از BST استفاده می کنند، به کار نمی رود.

2) تولید مثل های مختلف برای نیازهای مختلف

گاوهای شیرده نژادهایی هستند که برای تولید شیر پرورش داده شده اند در حالی که گاوهای گوشتی پیش از این برای تولید گوشت انتخاب و پرورش داده شده اند.

نژادهای دو منظوره نیز موجودند که برای تولید شیر و گوشت هر دو انتخاب و پرورش داده شده اند.

در 20 سال اخیر ساختار ژنتیکی گله های شیری انگلیسی تغییر کرده است و هنوز هم تغییر می کند.

گاوها بزرگتر هستند، زودتر بالغ می شوند و شیر خیلی بیشتری تولید می کنند و در تبدیل غذا به شیر کارآمدتر هستند.

با وجود اینکه تولد گوساله موجب تولید شیر می شود، باردار شدن مجدد گاو و تولید گوساله ی بعدی یکسال بعد از گوساله ی اول در طول دوران شیردهی برای دامدار خطرناک است.

طول متوسط عمر باروری گاو شیری 4 یا 5 دوره ی شیردهی است، اگر چه این عدد بین 1 تا بیشتر از 10 متغیر است.

از دهه ی پنجاه لقاح مصنوعی به طرز افزایش یابنده ای جایگزین لقاح طبیعی شده است. پیوند جنین نیز گسترش داده می شود.

یک مادر جایگزینی ممکن است در وضع حمل مشکل داشته باشد به این دلیل که گوساله ی پیوند زده شده از مورد طبیعی بزرگتر است.

وقتی این اتفاق می افتد، پاهای جلویی گاو را با یک رشته زنجیر می بندند و با یک وسیله ی جرثقیل مانند گوساله ی تازه متولد شده را از رحم بیرون می کشند. رنج غیر ضروری برای گاو و گوساله هر دو.

3) زایمان منظم

تولید بالای شیر سالانه به ازای هر گاو به زایمان منظم تقریباً با یک وقفه ی 12 ماهه بستگی دارد.

ناکارایی تناسی منجر به طولانی شدن شاخص های زایمانی و کاهش فروش شیر برای هر گاو به ازای هر آنیوم می گردد.

همچنین باعث افزایش تعداد گاوهایی می شود که به دلیل نقص در باردار شدن ذبح می شوند.