مقاله درمورد تفسیر سوره حدید

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

تفسیر سوره حدید

بسم الله الرحمن الرحیم‏الحمد لله رب العالمین...اعوذ بالله من الشیطان الرجیم:

«یا ایها الذین امنوا اتقوا الله و امنوا برسوله یؤتکم کفلین من رحمته‏و یجعل لکم نورا تمشون به و یغفر لکم و الله غفور رحیم×لئلایعلم اهل الکتاب الا یقدرون علی شی‏ء من فضل الله و ان الفضل‏بید الله یؤتیه من یشاء و الله ذو الفضل العظیم (1) ×»

دو آیه آخر این سوره مبارکه است.در آیه اول خطاب به اهل ایمان‏می‏فرماید:ای اهل ایمان تقوای الهی را داشته باشید و به پیامبر خداایمان بیاورید تا خدای متعال دو بهره و دو حظ از رحمت‏خود به شمابدهد و به شما نوری عنایت کند که در پرتو آن نور راه بروید و تا خدای‏متعال شما را بیامرزد و خدا آمرزنده و مهربان است.این ترجمه‏ای بود ازاین آیه.نکاتی که در این آیه هست،یکی نکته‏ای است که در آیات اول‏این سوره هم داشتیم و در واقع به منزله عود بر مطلبی است که درگذشته بود.آن مطلب این است که در آیه هفتم این سوره خطاب به‏مؤمنین داشتیم که «امنوا بالله و رسوله‏» ای مؤمنین ایمان به خدا و رسول‏بیاورید. گفتیم این سؤال قهرا به وجود می‏آید که ایمان اهل ایمان که‏تحصیل حاصل است!فرض این است که مخاطب خود اهل ایمان‏هستند،چگونه به اهل ایمان امر می‏شود به ایمان؟مثل این است که به‏کسی که روزه دارد امر کنیم که روزه بگیر.آن که روزه دارد،دیگر«روزه‏بگیر»یعنی چه؟!امر به کاری به کسی باید کرد که کاری را که نکرده است‏انجام بدهد،و اما اگر کسی چیزی را واجد است امر به ایجاد آن از قبیل‏تحصیل حاصل است.پس چگونه است که در این سوره این تعبیر راجع‏به اهل ایمان آمده است؟

جواب این سؤال واضح و روشن است به حکم‏«القران یفسر بعضه‏بعضا»که از خود آیات کریمه قرآن این مطلب کاملا استفاده می‏شود که‏اموری از قبیل ایمان-و مخصوصا ایمان-تقوا، احسان،حتی صبر،رضا،اموری به اصطلاح یکنواخت و یکدرجه نیستند،اموری هستند صاحب‏درجات.مثلا تقوا یک حقیقت صاحب درجات است‏یعنی یک درجه‏تقوا یک حکم دارد و درجه دیگر حکم دیگری دارد،و حتی این مطلب‏شامل اعمال هم می‏شود و این از آن اصول و حقایق و معارف اسلامی‏است.من از یک امر واضحتر مثال ذکر می‏کنم،از روزه.روزه یک درجه‏عام دارد که آن را صوم عوام می‏گویند.آن درجه عام روزه همین است که‏انسان امساک کند از این امور معروفه‏ای که در روزه هست:امساک کند ازخوردن،از نوشیدن،از جنب شدن عمدی،از داخل صبح شدن در حال‏جنابت،از سر زیر آب کردن،از غبار غلیظ در حلق فرو کردن،از دروغ‏بستن عمدی بر خدا و رسول.این خودش درجه‏ای از روزه است.هرکسی که اینها را رعایت کند آن روزه عوام را گرفته است.اما روزه یک درجه بالاترش این است که با این امساکهای ظاهری(امساک از خوردنهاو آشامیدنها و امثال اینها)توام بشود امساک از گناهان به طور کلی،یعنی‏دهان انسان که روزه می‏گیرد،زبان انسان هم روزه بگیرد،زبان هم درحال روزه امساک کند نه تنها از حرامهایی از قبیل غیبت و دروغ و امثال‏اینها،بلکه امساک کند حتی از سخنان لغو و بیهوده و بی‏اثر و بی‏فایده;

چشم انسان هم امساک کند از نظر به حرام;گوش انسان هم امساک کند ازاستماع امر حرام;دست و پای انسان هم امساک کند از انجام دادن یک‏عمل حرام.حال اگر کسی این کارها را نکرد و زبان و چشم و گوش ودست و پایش صائم نبود،آیا او روزه دارد یا روزه ندارد؟ هم دارد و هم‏ندارد.روزه دارد،آن درجه پایینش را،اولین درجه روزه را،روزه عوام را;

روزه ندارد،یک درجه از آن بالاتر را.مرتبه دیگر روزه این است که انسان‏در حال روزه از پاره‏ای حلالها هم امساک کند.این می‏شود یک درجه‏بالاتر و درجه سوم.بالاترین و چهارمین درجه‏اش امساک از غیر الله‏است،یعنی در حال روزه قلب انسان از غیر خدا به طور کلی خودداری‏کرده باشد و جز خدا در قلب انسان چیزی نباشد.همه اینها روزه است،اما اینها مراتب و درجات یک حقیقت هستند.

یا مثلا طهارت هم همین‏طور است.یک درجه نازل طهارت همین‏طهارت از حدث و طهارت از خبث است،همین که انسان مثلا بدنش‏آلوده به این نجاسات معهود نباشد و طهارت داشته باشد به معنای اینکه‏وضو یا غسل یا تیمم داشته باشد.ولی خود طهارت هم همین‏طوردرجه به درجه دارد تا بالاترین درجات.

اساسا راجع به خود تقوا قرآن می‏فرماید: «...اذا ما اتقوا و امنوا و عملوا الصالحات ثم اتقوا و امنوا ثم اتقوا و احسنوا» (2) ...هنگامی که تقوا پیداکردند و ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند،سپس تقوا پیدا کردندو ایمان آوردند،سپس تقوا پیدا کردند و اهل احسان شدند.پس سخن ازتقوا و ایمانی است و از تقوا و ایمان بعد از تقوا و ایمان و باز از تقوای‏بعد از تقوا و ایمانی و از احسانی.اینها همه مراتب و درجات رامی‏فهماند.راجع به خود ایمان این مطلب خیلی واضحتر و روشنتراست: «یرفع