تحقیق در مورد اکسیژن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 2 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

اکسیژن

زمین، ‪ ۱۰۰‬میلیون سال زودتر از آنچه تصور می‌شد اولین "نفس" را کشیده‌است

بر اساس مطالعاتی که به تازگی انجام شده، پیدایش اکسیژن بر روی زمین ‪ ۵۰‬تا ‪ ۱۰۰‬میلیون سال زودتر از زمانی بوده است که پیش از این تصور می‌شد و با توجه به این امر می‌توان چنین برداشت کرد که سیاره ما و حیات بر روی آن تقریبا همزمان بوجود آمده‌اند.

به گزارش پایگاه اینترنتی رویترز، دانشمندان با آزمایش سنگ‌هایی که قدمت آنها به ‪ ۲/۵‬میلیارد سال پیش بازمی‌گردد اعلام کردند شواهدی کشف کرده‌اند که یکی از حوادث مهم را در تاریخ طبیعت زمین یعنی پیدایش اکسیژن حیات بخش به عنوان بخش مهم اتمسفر، روشن می‌کند.

از تجزیه و تحلیل شیمیایی از سنگ رسوبی نخستین که در غرب استرالیا کشف شده، چنین برمی‌آید که احتمالا ‪ ۵۰‬تا ‪ ۱۰۰‬میلیون سال پیش از واقعه به اصطلاح "حادثه بزرگ اکسیداسیون" که نشانگر افزایش چشمگیری در سطوح اکسیژن سراسر جهان است، یک "نسیم" اکسیژن در اتمسفر دمیده شد.

قدمت این سنگ که از اعماق زیرزمین کشف شده است به حدود ‪ ۲/۵‬میلیارد سال پیش بازمی‌گردد و حاوی موادی است که میلیاردها سال تحت تماس با اتمسفر نبوده است.

سنگ‌های رسوبی می‌توانند سندی برای نشان دادن اکسیداسیون و سایر واکنش‌های شیمیایی باشند که همزمان با تشکیل این سنگ‌ها روی داده است.

دانشمندان معتقدند، این اکسیژن از طریق فتوسنتز تعدادی ارگانیسم‌های ساده که در آن زمان بر روی زمین زندگی می‌کردند تولید شده است. وجود اکسیژن برای بیشتر اشکال حیات بر روی زمین حیاتی و مهم است.

"ایریل آنبار" یکی از محققان از "دانشگاه ایالتی آریزونا" گفت، زندگی انسان در جهانی که در اتمسفر آن مقدار زیادی اکسیژن نباشد، ممکن نبود.

برخی دانشمندان استدلال می‌آورند که تحول ناگهانی ارگانیسم‌هایی که از طریق فتوسنتز اکسیژن تولید می‌کنند "حادثه بزرگ اکسیداسیون" را به وجود آورده است.

اما یافته‌های جدید نشان می‌دهند که تکامل ارگانیسم‌های تولیدکننده اکسیژن زودتر روی داده است و تراکم اکسیژن در اتمسفر زمین تدریجی بوده است.

مطالعه این محققان در مجله "ساینس " منتشر شده است.

"روبرت کریاسر" یک زمین شناس از "دانشگاه آلبرتا" در بیانیه‌ای اعلام کرد، تحقیق آنها نشان می‌دهد که ارگانیسم‌های تولیدکننده اکسیژن چند میلیون سال قبل از حادثه بزرگ اکسیداسیون وجود داشتند و سپس احتمالا "مرحله مهمی" فرا رسید که حادثه بزرگ اکسیداسیون را آغاز کرد.

امروزه اکسیژن حدود ‪ ۲۱‬درصد از اتمسفر زمین را تشکیل می‌دهد اما همیشه به این صورت نبوده است.

زمین حدود ‪ ۴/۵‬میلیارد سال سن دارد. در حدود نیمه اول پیدایش این سیاره به جز از ترکیب اکسیژن با هیدروژن در آب یا با سیلیکون و سایر عناصر در سنگ‌ها، تقریبا اکسیژنی در محیط وجود نداشت.

سپس در جریان این دوره مهم، پیدایش اکسیژن در اتمسفر و اقیانوس‌ها آغاز شد. اما بازهم اکسیژن کمتر از ‪ ۱‬درصد از اتمسفر را تشکیل می‌داد.

انبار افزود، میلیاردها سال یا زمان بیشتری طول کشید که اکسیژن به سطح امروزی رسید.

تحقیق در مورد اکسیژن

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 22 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

اطلاعات اولیه

اکسیژن یکی از عناصر شیمیایی در جدول تناوبی است که نماد آن O و عدد اتمی آن 8 می‌باشد. این ماده ، یک عنصر حیاتی بوده و همه جا چه در زمین و چه در کل جهان هستی یافت می‌شود. مولکول اکسیژن (O2 )در زمین از نظر ترمو دینامیکی ، ناپایدار است، ولی توسط عمل فتوسنتز باکتریهای بی‌هوازی و در مرحله بعدی توسط عمل فتوسنتز گیاهان زمینی بوجود می‌آید.

تاریخچه

اکسیژن در سال 1771 توسط داروساز سوئدی "Karl Wilhelm Scheele" کشف شد، ولی این کشف خیلی سریع شناخته نشد و با اکتشاف مستقل "Joseph Priestley" بطور گسترده تری شناخته شد و توسط "Antoine Laurent lavoisier" در سال 1774 نام‌گذاری شد.

پیدایش

اکسیژن ، فراوانترین عنصر در پوسته کره زمین است و تخمینهایی در این زمینه وجود دارد که مقدار آن را 46.7% ذکر می‌کنند. اکسیژن 87% اقیانوسها (به‌صورت آب) و 20% درصد جو زمین (به‌صورت اکسیژن مولکولی O2 یا ازن) را به خود اختصاص می‌دهد. ترکیبات اکسیژن مخصوصا اکسید فلزات و سیلیکات‌ها و کربناتها معمولا در خاک و صخره‌ها یافت می‌شوند.

آب یخ‌زده یک جسم سخت متداول بر روی سیارات دیگر و ستاره‌های دنباله‌دار می‌باشد. کلاهک‌های یخ کره مریخ از دی‌اکسید کربن منجمد تولید شده‌اند. ترکیبات اکسیژن در تمام کهکشان یافت می‌شوند و طیف نور اکسیژن اغلب در ستاره‌ها دیده می‌شود.

ریشه لغوی

واژه اکسیژن در دو واژه یونانی Oxus ( اسید ) و Gennan ( تولید ) ، ساخته شده است؛ (یک اسم بی‌مسما ، چون خیلی از اسیدها اکسیژن ندارند.)

خصوصیات قابل توجه

اکسیژن در دما و فشار استاندارد به‌صورت گاز است که حاوی دو اتم اکسیژن به فرمول شیمیایی O2 می‌باشد. اکسیژن عنصر مهم هواست و از طریق عمل فتوسنتز گیاهان تولید شده و برای دم و بازدم حیوانات لازم است. اکسیژن مایع و جامد یک رنگ آبی کمرنگ داشته و هر دو بسیار پارامگنتیک می‌باشند. اکسیژن مایع معمولا با عمل تقطیر جزئی هوای مایع بدست می‌آید.

کاربردها

اکسیژن به‌عنوان اکسید کننده کاربرد بسیار زیادی داشته ، فقط فلوئور از آن الکترونگاتیوتر است. اکسیژن مایع به‌عنوان اکسید کننده در نیروی حرکتی موشکها استفاده می‌شود. از آنجا که اکسیژن برای دم و بازدم ضروری است، در پزشکی کاربرد دارد. گاهی اوقات کسانی که از کوه نوردی می‌کنند یا در هواپیما پرواز می‌کنند، مخازن اکسیژن همراه دارند (به‌عنوان هوا). همچنین اکسیژن در جوشکاری و ساخت فولاد و همچنین متانول کاربرد دارد.

اکسیژن به‌عنوان یک ماده آرامش‌بخش ، سابقه استفاده دارد که تا زمان حال نیز ادامه دارد و بارهای اکسیژن در مهمانی‌ها و مجالس امروزی وجود دارد. در قرن 19 اکسیژن معمولا با اکسید نیترات ترکیب می‌شد که اثر تسکین دهنده دارد.

ترکیبات

به خاطر وجود الکترونگاتیویتی ، اکسیژن تقریبا با تمام عناصر دیگر شیمیاپی تشکیل می‌‌دهد ( که این مطلب منشاء تعریف اصلی اکسید شدن می‌باشد ). تنها عناصری که تحت عمل اکسیداسیون قرار نمی‌گیرند، گازهای اصیل هستند. یکی از معروفترین این اکسیدها ، اکسید هیدروژن یا آب است H2O. سایر اکسیدهای معروف دیگر ترکیبات کربن و اکسیژن هستند، مانند دی‌اکسید کربن ( CO2 ) ، الکلها ( R-OH ) ، آلدئیدها ( R-CHO ) و کربوکسیلیک اسیدها ( R-COOH ).رادیکالهای اکسیژن مانند کلراتها ، پرکلراتها ، کروماتها ، دی‌کروماتها ، پر منگناتها ، نیتراتها ، اکسید کننده های قوی می‌باشند. خیلی از فلزات مانند آهن با اتم اکسژن پیوند برقرار می‌کنند: اکسید آهن(Fe2O3). ازن (O3) ، با عمل تخلیه الکترواستاتیکی در حضور مولکول اکسیژن شکل می‌گیرد. مولکول اکسیژن دو تائی O22 نیز شناخته شده ، که جزء کمی از اکسیژن مایع را تشکیل می‌دهد. اپوکسیدها و اترها موادی هستند که در آن اتم اکسیژن قسمتی از یک حلقه سه‌اتمی هستند.

ایزوتوپها

اکسیژن سه ایزوتوپ پایدار و ده ایزوتوپ رادیو اکتیو دارد. ایزوتوپهای رادیو اکتیوی ، همه نیمه عمری کمتر از سه دقیقه دارند.

هشدارها

اکسیژن در فشارهای نسبی بالا می‌تواند سمی باشد. قرارگرفتن طولانی در معرض اکسیژن خالص می‌تواند برای ریه و سیستم عصبی ، سمی باشد. تاثیرات ریوی شامل آماس (ورم ریه) ، کاهش ظرفیت ریه و آسیب به بافتهای ریوی می‌باشد. تاثیرات بر سیستم عصبی شامل کاهش بینایی تشنج و اغما می‌شود.

همچنین مشتقات خاصی از اکسیژن ، مانند ازن ( O3 ) ، پروکسید هیدوژن و رادیکالهای هیدروکسیل و سوپراکسیدها بسیار سمی می‌باشند. بدن ، مکانیزمهائی را برای مقابله با این گونه‌ها