تحقیق درمورد کود فسفاته 19 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 20

فهرست مطالب

مفاهیم و اهمیت کشاورزی پایدار 1

تثبیت بیولوژیکی ازت، راهبردی در کشاورزی پایدار 6

مفاهیمی از کشاورزی پایدار 7

استفاده از کمپوست مواد آلی در کشاورزی پایدار 8

کودهایی حیوانی 12

تناوب لگومینوزها با محصولات زراعی 15

کود سبز 15

نتیجه‌گیری 17

مفاهیم و اهمیت کشاورزی پایدار

در سال‌های اخیر، کشاورزی پایدار از جمله موضوعاتی است که در علوم کشاورزی مطرح شده است و با گذشت زمان توجه دانشمندان علوم کشاورزی بیش از پیش به آن معطوف می‌شود و می‌رود که در سال‌های آتی از مهمترین مباحث علوم کشاورزی دنیا شود. در ارتباط با کاهش سریع و جدی منابع ضروری کشاورزی از طریق فرسایش، شور شدن زمین‌ها، بیابان‌زایی، انقراض گونه‌ها و آلودگی‌های محیطی از نگرانی‌های عمده موجود در گزارش‌های جهانی است.

با‌ آغاز کشاورزی صنعتی، فشار بر اکوسیستم شروع شد. در سال‌های قبل در صورت تخریب زمین، انسان به منظور رفع مایحتاج خویش می‌توانست به مناطق دیگر نقل مکان نماید، اما امروزه با افزایش جمعیت، این امر امکان‌پذیر نیست. بدین‌ترتیب، کشاورزی پایدار غیرقابل اجتناب است و به نظر می‌رسد در پایان این قرن و اوایل قرن آینده، به پایداری در توسعه کشاورزی ضروری باشد.

معمولاً تعاریفی که توسط متخصصان برای یک موضوع و مبحث خاص مطرح می‌شود تا حدود زیادی بیانگر ویژگی‌های آن مبحث بوده و می‌توان ویژگی‌های آن را تا حد قابل قبولی مطرح نماید. به همین منظور به بیان تعریف و مفاهیمی پرداخته می‌شود که توسط کارشناسان این فن ارائه شده است.

برنامه توسعه سازمان ملل متحد به نقل از موسسه منابع جهانی برای کشاورزی پایدار یک تعریف کوتاه و مفید ارائه داده است. بنابراین تعریف، «نظام کشاورزی پایدار، نظامی است که در شیوه پایا و یا دوام بهره‌وری اساس منابع و الگوهای زراعی را بهبود بخشد، به طوری که کشاورزان بتوانند عرضه محصولات را هماهنگ با رشد جمعیت، رشد اقتصادی و با توجه به محیط زیست افزایش دهند».

هارگراو، کشاورزی پایدار را چنین تعریف می‌کند: «کشاورزی پایدار به مدیریت صحیح منابع کشاورزی اطلاق می شود که در عین حال نیازهای در حال تغییر بشری رفع شوند، کیفیت محیط زیست و همچنین منابع طبیعی حفظ شده و یا حتی بهبود می‌یابند».

سنایاک، بیان می‌کند که: «واژه کشاورزی پایدار به یک سیستم کشاورزی اطلاق می‌شود که می‌تواند به روند تولید خود در آینده طولانی ادامه دهد».

در سال 1989، انجمن علوم زراعی آمریکا در گردهمایی سالانه خود، کشاورزی پایدار را چنین توصیف می‌نماید: «کشاورزی پایدار نظامی است که ضمن برخورداری از پویایی اقتصادی، می‌توان به بهبود وضعیت محیط زیست و استفاده بهینه از منابع موجود منجر شده و همچنین در تامین نیازهای غذایی انسان و ارتقای کیفیت زندگی جوامع بشری نقش مبهمی داشته باشد».

به نظر گروهی از کشاورزان، کشاورزی پایدار چنین تعریف شده است: «کشاورزی پایدار از نظر مفهوم، سیستمی است که ضمن مدیریت موفق در استفاده از منابع برای تامین نیازهای غذایی بشر، کیفیت محیط را حفظ و ذخایر منابع طبیعی را افزایش می‌دهد؛ از نظر اقتصادی پویا بوده و نیازهای غذایی را تامین کرده و مواد غذایی آن، اثر سوئی بر سلامت بشر نداشته و علاوه بر آن، ذخایر منابع طبیعی را حفظ کرده و کیفیت آنها را برای نسل‌های آینده افزایش می‌دهد».

در واقع، نظام کشاورزی پایدار یک نظام سودمند، مستمر و متکی بر حفظ منابع طبیعی است. این شیوه کشاورزی، اقتصادی‌ترین و در عین حال، سودمندترین نوع استفاده از انرژی خورشید و تبدیل آن به محصولات کشاورزی را بدون تخریب و حاصلخیزی خاک و کیفیت محیط زیست توصیه می‌کند. این روش کشاورزی، دیدگاهی بالاتر از اقتصادی تولیدی صرف دارد، به طوری که در آن به همبستگی بین اقتصاد تولید، ثبات اکولوژیکی و کیفیت محیط زیست به صورتی جامع نگریسته می‌شود. در کشاورزی پایدار، افزایش جریان انرژی در نظام کشاورزی و نجات کشاورز مبتدی از زراعت معیشتی و نیز صرفه‌جویی در مصرف انرژی و کاهش تلفات آن در کشاورزی متمرکز در راستای حفاظت از پایداری کشاورزی و کیفیت محیط زیست دنبال می‌شود.

در تعریفی دیگر، نظام کشاورزی پایدار: «نظامی است که از مواد شیمیایی به گونه‌ای استفاده گردد که در نهایت به گونه‌ای استفاده گردد که در نهایت نه موجب متلاشی شدن و زوال خودش شود و نه با انتقال آن به محیط زیست، اکوسیستم را دچار مخاطره نماید».