مقاله درباره تاریخچه موسیقی سنتی ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 19

تاریخچه موسیقی سنتی ایران

/

موسیقی ایران

نقوش و حجاری ها و نگـارگـری های به جای مانده از دوران باستان تا زمان اسلام نشان دهـنده عـلاقه و ذوق ایرانیان به هـنر موسیقی می باشد. در دوران پس از اسلام موسیقی به دلیل مخالف ها، شکوفایی دوران پـیشین خود را از دست داد. ولی به هـر حال به حیات خود ادامه داد.  این استمرار را می توان در زمان صفویه در بنای کاخ چهـلستون و اتاق موسیقی کاخ عالی قاپو مشاهـده کرد. 

موسیقی ملی ایران، مجـموعه ای است از نواهـا و آهـنگ هایی که در طول قـرن هـا، در این سرزمین به وجود آمده و پـا به پای سایر مظاهـر زندگی مردم ایران تحول وتکامل یافتـه، و بازتابی از خصوصیات اخلاقی، وقایع سیاسی، اجـتماعـی و جـغـرافـیایی ملتی است که تاریخـش به زمان های بسیار دور می رسد. ظرافت و حالت تعـمق ویـژه موسیقی ایرانی انسان را به تـفـکر و تعـقل و رسیدن به جـهـانی غـیر مادی رهـنمون می سازد.  

موسیقی ملی ایران، که مبـنا و سابقه ای بسیار کـهـن دارد، شامل شاخه های مختـلفی به شرح زیر است:  

1 - قـبل از اسلام:  موسیقی های اقوام کهـن ایران شامل : بـخـتـیـاری، کردی، لری و .....

2 - بعـد از اسلام:  

الف - موسیقی مقامی ( حماسی، تعـزیه، عـزا )

ب - ردیفـی ( دستگـاه های موسیقی سنـتی ) 

در دوره حاضر این تـقـسیم بـندی به شرح زیر است :   

1 - قـبل از اسلام

2 - بعـد از اسلام

3 - موسیقی های محـلی ایران و نغـمه های سنـتی ( ملودی های دو گـروه قـبل ) و تـنـظیم و تهـیه کلاسیک آنهـا. 

طبق روش طبقه بـندی جـدید در آواز و مقامات، که از حدود صد سال پـیش برقـرار شده، آواز و موسیقی سنـتی ایران را در دوازده مجـموعه قرار داده اند . 

/

از دوازده مجـموعـه تـقـسیم بـندی شده، هـفت مجموعـه که وسعـت و استـقـلال بـیـشـتری داشتـه اند، دستگـاه نامیده شده و پـنج مجموعـه دیگـر را که مستـقل نـبوده و از دستگـاهـهای مزبور منشعـب شده اند، آواز نامیده اند.  

بنا براین موسیقی سـنتی امروز ایران، که باقی مانده مقامات دوازده گـانه قـدیم است، قـبلا مفـصل تر بوده و امروز جـزئی از آن در دستـرس است. 

بر هـفت دستگـاه اصلی و پـنج آواز، تعـدادی گوشه استواری و الگـوی نوازندگـان و خوانـندگـان امروزی است. 

شمار این گـوشه ها را 228 ذکـر کرده اند، ردیف های مخـتـلف و مشهـور استادان موسیقی سنـتی صد ساله اخـیر مانـند آقا حسیـنـقـلی، میرزا عـبدالله، درویش خان و صـبا نـیـز از هـمین نـظم پـیـروی می کـند. 

/

اسامی دستگـاه ها و آوازهـا در موسیقی سنـتی ایران

نام هـفت دستـگـاه اصلی عـبارت است از شور، ماهـور، هـمایون، سه گـاه، چـهـارگـاه، نوا و راست پـنجـگـاه؛

نام پـنج آواز بدین شرح است:  اصفـهـان، ابوعـطا، بـیات ترک، افـشاری و دشتـی.  

اجـزای دستـگـاه و آواز

برای اجرای یک دستگـاه با یک آواز تـرتـیـبی را باید رعـایت کرد که معـمولا این چـنـیـن است: 

درآمد، آواز، تصنـیف و رنگ، از زمان مرحوم درویش خان و به ابـتکـاری وی پـیش درآمد و چـهار مضراب نیـز به این سلسله مراتـب اضافه شده است. 

تحقیق درباره ی تاریخچه و سیرتحول مخابرات در ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

تاریخچه و سیرتحول مخابرات در ایران

( 1236 لغایت آذر 1385  )

مقدمه :

امروزه با توجه به نقش انکار ناپذیر و حساس ارتباطات در توسعه ملی جوامع و الزاماً  برنامه ریزی ها و سرمایه گذاری های کلان و قابل ملاحظه در این بخش وظیفه ی متولیان مخابرات کشور ، جنبه حیاتی و ملی به خود گرفته است . اهمیت اطلاعات و ایجاد حرکت جهانی برای رسیدن به اطلاعات و گذر از شکاف دیجیتالی ، کشورهای جهان سومی را برآن داشته تا تلاش خود را در سطح ملی برای همگانی شدن اطلاعات توسعه دهند .

حوزه ی IT  ، حوزه ی بسیار گسترده ای ست که مقوله های فنی و مهندسی مخابرات ،  رایانه ،  شبکه های اطلاع رسانی ، اینترنت ، شهرها و پارک های اینترنتی و تمامی شوون ارتباطی مخابراتی و اطلاعاتی را در بر می گیرد . از این روی ، مخابرات ایران ، در سال های اخیر ، همپای دنیا ، گام های موثری در این عرصه برداشته که سیاستگذاران این عرصه ، کارنامه خوبی را ارائه نموده اند ، به گونه ای که تلاش بخش ارتباطات کشور نشان از یک توسعه ی قابل ملاحظه در برنامه های اول تا سوم و ادامه آن نیز در برنامه ی چهارم توسعه دارد .

·     سیر تحول و توسعه ی مخابرات کشور در گذر زمان (سال 1236 لغایت آذر 1385  )

مخابرات در ایران همچون دیگر نقاط جهان با نصب اولین خط تلگراف در سال 1236 هجری خورشیدی یعنی چهارده سال بعد از موفقیت مورس ، بین تهران و چمن سلطانیه در نزدیکی زنجان ( اردوگاه تابستانی ناصرالدین شاه ) تحقق یافت . دو سال بعد خط تلگراف سلطانیه به سمت زنجان و تبریز و جلفا امتداد یافت و به شبکه ی تلگرافی روسیه پیوست . توسعه ی تلگراف بسیاری از شهرها را سال به سال در نوردید ، تا اینکه ایران در سال 1248 به عضویت اتحادیه بین المللی تلگراف درآمد . اداره تلگراف در سال 1255 به وزارت تلگراف  ارتقاء یافت .

مرحله ی دوم توسعه فناوری مخابرات با نصب تلفن آغاز می شود . اگر چه اولین خط تلفن در حدود دوازده سال پس از اختراع آن ، یعنی سال 1269 در تهران راه اندازی شد ، اما گسترش شبکه تلفن درسرزمین پهناور ایران از سال 1320 شروع گردید .

در سال 1269 بین دو ایستگاه ماشین دودی و شهــــرری ارتباط تلفنی برقرار شد ، بعد از آن بین کامــــرانیه ( شمیران ) و عمارت سلطنتی وزارت جنگ ( تهران ) و سپس مقر ییلاقی شاه ( سلطنت آباد) و عمارت سلطنتی تهران ارتباط تلفنی دایر شد ، در آبان ماه 1305 تلفن جدید برروی 2300 رشته کابل آماده بهره برداری شد ، در مرداد 1308 به موجب مصوبه ای ، رسیدگی به امور تلفن که در دست شرکتها بود ، به وزارت پست و تلگراف واگذار و نام آن وزارتخانه به وزارت پست و تلگراف و تلفن تبدیل گردید . دو سال بعد سهام شرکت های تلفن برای دولت خریداری و شرکت سهامی تلفن ایران تأسیس   شد . پس از شهریور 1320 همزمان با خروج نیروهای متفقین از کشور ایران ، خطوط تلفن جدید ( کاریر) که توسط آنان در ایران تأسیس شده بود ، خریداری گردید .

روند توسعه کیفی و کمی مخابرات از مرحله تلفن مغناطیسی تا مرحله سیستم خودکار به تدریج ادامه یافت و در سال 1343 استفاده از شیوه ریزموج ( مایکروویو ) در مخابرات ایران آغاز و به دنبال آن در سال 1345 اولین کارخانه مخابراتی ایران تأسیس شد . راه اندازی و بهره برداری از ایستگاه زمینی ماهواره ای شهید قندی ( اسدآباد ) همدان و استفاده از اولین کابل ارتباطی بین شهری PCM بین تهران -  کرج و ایجاد مرکز آموزش مخابرات اقدامات بعدی بود .

در سال 1349 مرکز تحقیقات مخابرات پایه گذاری و در سال 1350 شرکت مخابرات ایران با ساختاری جدید متولی توسعه و تجهیز شبکه ی مخابرات کشورگردیدوصنایع مخابراتی راه دور ایران نیزبه منظور تولید تجهیزات مخابراتی راه دور در همین سال شکل گرفت .

با پیروزی انقلاب اسلامی ، آغاز جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران ، مانع از توسعه فراگیر شبکه مخابرات کشور شد . با این وجود از سال 1357 تا سال 1363 ، تعداد 351 هزار شماره تلفن در کشور دایر شد . 1300 روستا دارای ارتباط گردید ، 101 شهر ارتباط      بین شهری یافتند و 4083 دستگاه تلفن همگانی شهری و راه دور در نقاط مختلف کشور نصب شد .

اولین طرح آزمایش کابل نوری در مرکز تحقیقات مخابرات عملی شد و در سال 1364 کارخانه کابلهای مخابراتی شهید قندی یزد تأسیس و در سال 68 به بهره برداری رسید .  در سال 1367 اولین کابل هم محور بین شهری از تهران به اصفهان متصل گردید . در سال 1368 اولین مرکز سوئیچینگ دیجیتال دانشگاه تهران به بهره برداری رسید و در همین سال اولین خط کابل نوری بین شهری بین تهران -  کرج اجراء گردید .

به دنبال این تحولات در سال 1370 بهره برداری از اولین موج گیر ماهواره ای اینمارست شروع شد . در سال 1371 موافقت اصولی برای ایجاد دانشکده علمی و کاربردی مخابرات اخذ گردید . در سال 1372 بهره برداری از اولین موج گیریهای VSAT توسط شرکت مخابرات ایران صورت گرفت . بهره برداری از مراکز SC دیجیتال در هشت شهر کشور و بهره برداری از مجتمع مخابراتی انقلاب اسلامی به عنوان دومین مرکز مخابراتی ایران در تهران در همین سال آغاز شد . تحولات مهم در سال 1373 عبارت بودند از توسعه شبکه تلفن تهران به یک میلیون و 945 هزار شماره منصوبه و ایجاد شبکه ی تلفن همراه در سال 1374، اساسنامه تأسیس شرکت سهامی مخابرات استانها به توسط مجلس شورای اسلامی تصویب  و در اوایل سال 75 این شرکتها فعالیت خود را شروع کردند . در همین سال گسترش شبکه تلفن همراه در سطح 35 شهر و طراحی یک میلیون شماره تلفن همراه ، همچنین اتصال 90 شهر کشور به شبکه ارتباطات داده ها ( دیتا) و توسعه شبکه VSAT به میزان 70 درصد صورت گرفت ، همچنین در سال 75 می توان به کسب لوح تقدیر

دانلود تحقیق درباره ی تاریخچه اورانس در ایران

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 22

تاریخچه اورژانس در ایران

 در سال 1354 در اثر ریزش سقف یکی از سالنهای انتظار فرودگاه مهرآباد تهران تعداد زیادی کشته و مجروح شدند و این در حالی بود که هیچ سیستم از قبل طراحی شده ای برای کمک و انتقال به مجروحین در اینگونه حوادث ناگهانی وجود نداشت، بعد از این حادثه سیستم فوریتهای پزشکی کشور با عنوان اورژانس ۱۱۵ کشور با همکاری کشور آمریکا تأسیس شد و ایران بعنوان چهارمین کشور دارنده خدمات اورژانس پیش بیمارستانی در جهان شناخته شد که این خود افتخاری بزرگ است.کشور آمریکا در دومین تجربه خود در تشکیل یک سیستم اورژانس پیش بیمارستانی بسیاری از کمبودها و نقصهای تجربه اول را که برای خودش بود در ایران لحاظ نکرد و به جرأت میتوان گفت اورژانس پیش بیمارستانی ایران در سال ۱۳۵۴ کاملتر و بهتر از اورژانس پیش بیمارستانی کشور آمریکا راه اندازی شد .

 اما با پیش آمدن مسائل انقلاب و پس از آن جنگ تحمیلی سیستمی که نیاز به نگه داری و تجدید و نوسازی و باز آموزی آموخته ها را داشت به حال خود رها شد و امکانات این سیستم چه از نظر انسانی و چه از نظر امکانات انتقال و درمان تا حد زیادی از بین رفت و تصوری نادرست نیز با رفتار ناشایست بعضی از تکنسینهای اورزانس و همچنین خدمات غیر قابل قبئل در ذهن مردم ایجاد شد.

 بعد ازآن در سال ۱۳۷۹ طرح پوشش فراگیر فوریتهای پزشکی تصویب شد و در سال ۱۳۸۰ ابلاغ گردید که تا حد زیادی سیستم به هم ریخته قبلی سامان یافتو رشته جدیدی با عنوان«فوریتهای پزشکی»در برخی دانشگاههای علوم پزشکی کشور پایه گذاری شد ـکتابهای جدید و به روز ترجمه شد و مدیرانی جدید با کارآیی بیشتری انتخاب شدندسطح و نوع آمبولانسها ارتقا یافت و تعداد پایگاهها هم بر اساس همین طرح افزایش یافت و هم اکنون خدمات اورژانس پیش بیمارستانی از وضعیت نسبتا خوبی برخوردار است که البته راه بسیار طولانی و پرزحمتی تا رسیدن به یک حد استاندارد در پیش داریم که سیر صعودی آن در سالهای اخیر کاملا ملموس و محسوس بوده است.

استفاده صحیح و نکات مورد توجه پرسنل فوریت های پزشکی از آمبولانس

آمبولانس وسیله نقلیه ای است که در مواقع اورژانسی درمان رابه بیمار ارائه می کند و بیمار را جهت پیگیری درمان به مرکز دریافت کننده منتقل می کند. این وسیله یکی از اجزاء حیاتی سیستم EMS است. آمبولانس باید محل راحتی برای مراقبت از بیمارانی باشد که گرفتار مشکلات تهدید کننده حیات شده اند. این وسیله نباید خطرات بیشتری برای آنها ایجاد کند. به عنوان متصدی آمبولانس باید با قوانین و مقررات حوزه فعالیت خود آشنا باشید و پیوسته از آنها اطاعت کنید. در هیچ زمانی استفاده از آمبولانس در وضعیتی که افراد دیگر را به خطر بیندازد، توجیه پذیر نمی باشد. به خاطر داشته باشید که اولین وظیفه شما در قبال بیمار رسیدن به محل به صورت ایمن است. متصدی خوب آمبولانس توانایی ها و محدودیت های وسیله نقلیه خود را می داند، به سرعت و به دقت وضعیت آب و هوا و شرایط جاده را ارزیابی می کند. شرایط ترافیک را بررسی می کند و با سرعت و دقت به آن پاسخ می دهد. و خطر و ناراحتی سایر اعضاء گروه و بیمار را به حداقل می رساند . توجه داشته باشید که رانندگی سریع و دراماتیک بخشی از تعریف نیست . در زمان رانندگی با آمبولانس همیشه کمربند ایمنی را ببندید . مطمئن شوید که سایر افراد تیم نیز کمربند خود را بسته اند. همیشه فرمان را با دو دست بگیرید. یک دست کشیده می شود در حالی که دست دیگر به موازات وضعیت دست در حال کشش می لغزد. هیچ کدام از دستها نباید از 16 یا 6 عبور کنند تا از به هم پیچیده شدن دستها جلوگیری شود. همچنین باید به اندازه کافی با آمبولانس خود کار کنید. تا با چگونگی افزایش شتاب یا کاهش آن ، میزان فضایی که برای گلگیرها و سپرها نیاز دارد، چگونگی ترمز کردن ماشین و چگونگی چرخش ماشین در گوشه ها آشنا شوید . در حال رانندگی یک آمبولانس باید تغییرات آب و هوایی و شرایط جاده را شناخته و به آن پاسخ دهید . در طی انتقال مسیری را انتخاب کنید که مناسبترین راه باشد . هر زمان که ممکن است از مدارس ، تقاطع های راه آهن ، پیچ ها ، مناطق ساختمانی ، پل ها ، تونل ها ، مناطق مشابه و مشکل ساز اجتناب کنید. فاصله ایمن را بین خود و وسایل دیگر رعایت کنید. از علائم شب نما استفاده کنید تا وسیله نقلیه بهتر دیده شود باید نسبت به تعدادی از عوامل غیر سرعت که بر وری توانایی شما در کنترل آمبولانس تاثیر می گذارند آگاهی داشته باشید. کلید آمادگی برای پاسخ دهی ، نگاهداری مناسب و تجهیز آمبولانس است. آماده نگه داشتن وسیله نقلیه برای پاسخ به صورت همیشگی و در تمام شرایط و تجهیز کردن آن با تمام تدارکات ضروری به شما اطمینان خواهد داد که می توانید خود را به بیمار رسانده ، وی را درمان کرده و انتقال دهید. داشتن برنامه پیشگیری کننده جامع و منظم برای نگهداری از ماشین لازم است . هر اورژانس های پزشکی ، آسیب ها ، خارج کردن بیمار و تولد نوزاد باشد .پس از هر بار اعزام تجهیزات و تدارکات باید بررسی شوند. و از نو تامین شده ، تمیز شده یا نگهداری شووند. زمانی که به فراخوان اورژانسی پاسخ می دهید همیشه چراغ های اورژانس بر وری آمبولانس را روشن کنید . هرگز مستقیما پشت ماشین قرار نگرفته و آژیر را روشن نکنید. راننده ممکن است ترسیده و محکم روی ترمزها فشار بیاورد یا به باند دیگی منحرف شود ... مسئولتی های اعضای تیم را قبل از رسیدن به صحنه تعیین کنید و مطمئن شوید که این مسئولیت ها واضح و روشن هستند.

آمبولانس هوایی

آمبولانس هوایی (به انگلیسی: Air ambulance) نوعی وسیله نقلیه اورژانس است که برای کمک های پزشکی فوری در شرایطی که آمبولانس بعلت عدم سرعت کافی و یا دور بودن مسافت نمی تواند به به کمک بیمار بشتابد، از آن استفاده میشود. گروه کمکی آمبولانس هوایی مجهز به وسایلی هستند که می توانند معالجه بیمار و فرد مجروح را تا رسیدن به بیمارستان به عهده بگیرند. این وسایل شامل دستگاه تنفسی، دارو، دستگاه نوار قلب، دستگاه تنفس مصنوعی و برانکارد می باشند. اغلب از آمبولانس هوایی جهت دسترسی به نقاط دور افتاده، صعب العبور، و یا حائز اهمیت زمانی استفاده میگردد.

تکنسین فوریت‌های پزشکی

تِکنِسیَن فوریَت‌های پـِزشکی به فرد آموزش‌دیده‌ای گفته می‌شود که معمولاً ‌همراه آمبولانس برای ارائه خدمات اولیه درمانی به کمک بیمار یا شخص مصدوم می‌شتابد یا در بخش اورژانس برای ارائه کمک‌های اولیه حضور دارد.

در ایران مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی کشور هماهنگ‌کنندهٔ کار تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی است.

نگرشی بر مراقبتهای پرستاری در بخش اورژانس و نحوه تریاژ بیماران

پرستاران اورژانس افراد ورزیده ای هستند که در زمینه کلیه زیر گروههای پرستاری اطلاعات وسـیعی دارنـد . مراقبتهـای اورژا نـس شامل مراقبتهای پرستاری از بیماران با مشکلات داخلی ، جراحی ، پرستاری مـادران و نـوزادان ، کودکـان ، بیماریهـای روانـی و بهداشـت عمومی است . بنابراین این افراد باید دارای دانش ،مهارت و نگرش کافی در کلیه زمینه های پرستاری باشـد . پرسـتاران اورژانـس در ارتبـاط مستقیم با افراد هستند،لذا باید دارای دانش ، مهارت و نگرش کافی در به کارگیری مهارتهای برقراری ارتباط مناسـب بـا