لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 28
نفس کشیدن و نبض از علائم حیاتی هستند . در مواقع اورژانس باید به نکات زیر توجه نمود :
را تنفسی بیمار تمیز و پاک بوده و قادر به نفس کشیدن باشد .
سیستم گردش خون آسیب ندیده باشد .
یک راه تنفسی باز
ضروری ترین کار در موارد بر خورد با یک فرد مصدوم ، بررسی باز بودن را تنفسی وی می باشد . اگر فرد مصدوم مدتی از تنفس محروم شود ، آسیبهای شدید مغزی و حتی مرگ در انتظار او خواهد بود .
کنترل وضعیت تنفسی
به حرکت سینه یا شکم مصدوم توجه نمائید ( مطمئن شوید که این حرکت ، نرم و منظم است ) .
گوش خود را نزدیک دهان یا بینی مصدوم برده تا صدای نفس او را بشنوید .
شما باید قادر باشید که برخورد نفس بیمار به صورتتان را حس کنید .
اگر مصدوم به راحتی نفس می کشد ، شما می توانید بدنبال سایر آسیبهای وارده باشید . اگر مصدوم بیهوش است ، وی را در وضعیت ریکاوری ( recovery ) که در صفحات بعد توضیح خواهیم داد قرار دهید .
اگر تنفس وجود ندارد
در این صورت شما باید برای بیمار را تنفسی باز کنید ، اگر سینه و شکم بیمار حرکت دارند اما هیچگونه حرکت ورود یا خروج هوا از دهان یا بینی احساس نمی شود ، نشاندهندة انسداد را تنفسی است و شما باید سریعاً اقدام به باز کردن این راه نمایید .
باز کردن راه تنفسی
را تنفسی ممکن است با وضعیت قرار گیری سر مصدوم ، بسته شود ( شکل a )
برای ایجاد یک وضعیت مناسب برای سر ، با یک دست پیشانی را به سمت پایین فشار دهید و با دست دیگرتان ، گردن مصدوم را بالا بیاورید ( شکل b ) .
دستتان را از زیر گردن بیرون آورده و چانه مصدوم را بالا بکشید ( شکل c ) . این عمل باعث می شود که زبان فرد آسیب دیده جلوی را تنفس را نگیرد .
0 اگر هنوز تنفس ایجاد نشده است ، ممکن است راه تنفسی بیمار بسته شده باشد .
پاک کرده راه تنفسی
سر را به یک سمت بچرخانید بطوریکه چانه بطرف جلو بوده و بالای سر بطرف عقب باشد . ( شکل a )
با دو انگشت خود که بصورت قلاب در آورده اید ، دهان بیمار را پاک کنید و هرگونه شیئی خارجی را بیرون بیاورید ( شکل b ) . این کار را سریع انجام دهید و وقت را تلف نکنید .
وضعیت تنفسی راکنترل نمائید .
نبض را منترل کنید
0 اگر هنوز هم تنفس بر قرار نشده ، شروع به تنفس مصنوعی نمایید .
0 اگر تنفس و نبض هیچکدام وجود ندارند ، وفوراً شروع به تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی نمایید .
گردش خون
وضعیت گردش خون توسط نبض مشخص می شود . نبض بر اثر انقباض قلب و خروج خون از بطن چپ به سرخرگها ایجاد می شود . تعداد و کیفیت نبض می تواند بسیار متنوع باشد ( سریع یا کند – ضعیف یا قوی ) . در هنگام شوک ، نبض بصورت ضعیف اما سریع دیده می شود . در این موارد نبض می تواند بقدری ضعیف باشد که بزحمت بتوان آن را لمس کرد . به همین دلیل گرفتن نبض فرد مصدوم در محل همیشگی ( یعنی مچ دست ) ( شک a ) مشکل می باشد . بنا بر این شما همیشه باید نبض کاروتید را در گردن لمس نمایید . کاروتیدها ، شریانهای بزرگی هستند که در هر دو طرف گردن در پشت سیب آدم ( حنجره ) قرار دارند .
کنترل نبض
از نوک دو انگشت خود استفاده کنید و آنها را بدون فشار آوردن در کنار سیب آدم قرار دهید
نوک انگشتان را به سمت عقب و در طول سیب آدم محکم بلغزانید بطوریکه در شیار عمودی بین سیب آدم و عضله کنار آن قرار گیرد ( شکل c ) .
تنفس مصنوعی
هدف از انجام تنفس مصنوعی ، رساندن هوا به بیمار است . هوایی که شما از دهان خارج می کنید ( بازدم ) هنوز دارای مقادیر کافی اکسیژن هست که شخص دیگری هم از آن استفاده کند. در انجام تنفس مصنوعی نباید تأخیر نمود و شما باید مطمئن باشید که تنفس مصنوعی را بدرستی انجام می دهید .
طریقة انجام تنفس مصنوعی
نبض را کنترل کنید
اگر نبض وجود ندارد ، شروع به ماساژ قلبی نمایید .
اگر نبض وجود دارد ، دهان مصدوم را از اجسام خارجی پاک نمایید .
جانه مصدوم را با یک دست بکشید و سر را به عقب ببرید .
با یک دست ، بینی مصدوم را ببندید ) شکل a (
یک نفس عمیق بکشید ، دهانتان را کاملاً باز کنید و بر روی دهان بیمار قرار دهید . (شکل b )
در حالیکه با قدرت نفستان را خارج می کنید ، بلند شدن سینه بیمار بلند شدن سر بیمار نگاه کنید . ( شکل c )
همینکه سینه بیمار بلند شد ، سر خود را بچرخانید تا پایین آمدن سینه را ببینید . ( شکل d ) .
نبض را کنترل کنید .
اقدامات شماره (5) تا (9) را تا هنگامیکه بیمار شروع به نفس کشیدن کند ، ادامه دهید .
به غیر از تنفس دهان به دهان ، می توان از تنفس دهان به بینی نیز در مواردی که تنفس دهان به دهان مشکل می باشد استفاده نمود . برای این کار دهان بیمار را محکم بسته و به بینی او بدمید .
0 اگر سینه بیمار بالا نمی آید ، موارد زیر را کنترل کنید .
(1) مطمئن شوید که بینی او محکم بسته شده است .
(2) مطمئن شوید که دهان خود را محکم به دهان او چسبانده اید .
(3) مطمئن شوید که نفس خود را با شدت می دمید .
0 اگر با وجود تمام این اقدامات ، بازهم موفق نشدید ، احتمالاً در راه تنفسی یک انسداد وجود دارد .
ماساژ قلبی
اگر نبض لمس نمی شود ، شروع به ماساژ قلبی نمایید . البته منظور از '' ماساژ قلبی '' این نیست که قلب را ماساژ دهیم ، بلکه باید آن را تحت فشار دهیم .
قلب ، فضای وسیعی را در مرکز سینه ، بین جناغ در جلو و ستون فقرات در پشت اشغال می کند.
از آنجاییکه قسمت جلویی قفسه سینه بطور طبیعی قابل حرکت است ، این امکان به ما داده می شود که با فشار آوردن بر روی جناغ و دنده ها ، قلب را تحت فشار قرار دهیم . قلب از دریچه هایی تشکیل شده که جازه عبور خون را فقط از یک سمت می دهند . هر گونه فشاری بر روی قلب باعث به حرکت درآمدن خون در سیستم گردش خون می گردد . انجام ماساژ قلبی ، بدون تنفس مصنوعی دهان به دهان ، اقدامی بیهوده است . هدف از انجام ماساژ قلبی ، ایجاد گردش خون حاوی اکسیژن است . بنا بر این شما باید با تنفس دهان به دهان ، اکسیژن را به بیمار برسانید .
طریقة انجام ماساژ قلبی
بیمار را به پشت خوابانده و در کنار او زانو بزنید .
زاویه دنده ها را در پایین سینه لمس نمایید .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 12
کمک های اولیه
مراقبت از خود
حفاظت از خود در برابر آسیب و عفونت در واقع ارایه کمکهای اولیه، بسیار پراهمیت است. یکی از قواعد اولیه در ارایه کمکهای اولیه، اطمینان پیدا کردن از بیخطر بودن موقعیت پیش از شروع درمان مصدوم است. به خاطر بسپارید که عفونت حتی با وجود آسیبهای نسبتاً جزیی، میتواند یک خطر باشد. از این رو لازم است که گامهایی را در جهت جلوگیری از تماس با عفونت مصدوم یا عدم انتقال عفونت خود به مصدوم، طی کنید. به علاوه، باید مراقب سلامت روانی خود باشید و سعی کنید که برخوردی مؤثر با استرس داشته باشید.
امنیت شخصی
در موقعیتهای خطرناک، دست به اقدامات قهرمانانه نزنید. اگر خود را در معرض خطر قرار دهید، احتمالاً نمیتوانید به صورتی مؤثر به مصدومان کمکرسانی کنید. همیشه ابتدا وضعیت خود را ارزیابی کنید و مطمئن شوید که موقعیتی که قصد ورود به آن را دارید، برای شما خطری ایجاد نمیکند.
«پاسخ جنگ و گریز»
در موارد اورژانس، بدن شما با رها کردن هورمونهای خاصی در جریان خون، یک پاسخ «جنگ و گریز» ایجاد میکند. در این حالت، ضربان قلب شما بالا میرود و تنفس شما تند و عمیق میشود. همچنین ممکن است احساس کنید که بیش از حد عرق میکنید و نیز هوشیاری شما از حالت عادی بیشتر است.
حفظ خونسردی
بعضی اوقات رها شدن خیلی سریع هورمونها میتواند بر توانایی شما در برخورد با یک موقعیت تأثیر (منفی) بگذارد. چند نفس عمیق و آهسته به شما کمک میکند تا خونسردی خود را حفظ کنید و توانایی بیشتری برای به یاد آوردن اقدامات کمکهای اولیه داشته باشید.
محافظت در برابر عفونتها
پیشگیری از «عفونت متقاطع» (انتقال عوامل عفونی به مصدوم یا تماس شخص کمککننده با عفونت) بخش مهمی از اقدامات کمکهای اولیه را تشکیل میدهد. این مطلب به خصوصی در درمان زخمهای باز، نگرانی عمدهای به شمار میرود. اغلب با اقدامات سادهای مثل شستن دستها یا پوشیدن دستکشهای یکبار مصرف، حفاظت کافی ایجاد میشود. خطر عفونت با ویروسهایی که از راه خون منتقل میشوند. (مثل هپاتیت B یا C و ویروس ایدز) وجود دارد اما این ویروسها با تماس خون به خون منتقل میشوند (بهعنوان مثال در صورتی که خون شخص مبتلا در تماس با بریدگی یا زخم سطحی شما قرار گیرد). در مورد انتقال هپاتیت یا ویروس ایدز به هنگام عملیات احیاء، شواهد مشخصی وجود ندارد.
واکسیناسیون
توصیه شده است که تمام ارایهکنندگان کمکهای اولیه در برابر هپاتیت B واکسینه شوند. در حال حاضر، هیچ واکسنی بر ضد هپاتیت C یا ویروس ایدز وجود ندارد. اگر فکر میکنید که پس از ارایه کمکهای اولیه، با عفونت تماس پیدا کردهاید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 12
کمک های اولیه
مراقبت از خود
حفاظت از خود در برابر آسیب و عفونت در واقع ارایه کمکهای اولیه، بسیار پراهمیت است. یکی از قواعد اولیه در ارایه کمکهای اولیه، اطمینان پیدا کردن از بیخطر بودن موقعیت پیش از شروع درمان مصدوم است. به خاطر بسپارید که عفونت حتی با وجود آسیبهای نسبتاً جزیی، میتواند یک خطر باشد. از این رو لازم است که گامهایی را در جهت جلوگیری از تماس با عفونت مصدوم یا عدم انتقال عفونت خود به مصدوم، طی کنید. به علاوه، باید مراقب سلامت روانی خود باشید و سعی کنید که برخوردی مؤثر با استرس داشته باشید.
امنیت شخصی
در موقعیتهای خطرناک، دست به اقدامات قهرمانانه نزنید. اگر خود را در معرض خطر قرار دهید، احتمالاً نمیتوانید به صورتی مؤثر به مصدومان کمکرسانی کنید. همیشه ابتدا وضعیت خود را ارزیابی کنید و مطمئن شوید که موقعیتی که قصد ورود به آن را دارید، برای شما خطری ایجاد نمیکند.
«پاسخ جنگ و گریز»
در موارد اورژانس، بدن شما با رها کردن هورمونهای خاصی در جریان خون، یک پاسخ «جنگ و گریز» ایجاد میکند. در این حالت، ضربان قلب شما بالا میرود و تنفس شما تند و عمیق میشود. همچنین ممکن است احساس کنید که بیش از حد عرق میکنید و نیز هوشیاری شما از حالت عادی بیشتر است.
حفظ خونسردی
بعضی اوقات رها شدن خیلی سریع هورمونها میتواند بر توانایی شما در برخورد با یک موقعیت تأثیر (منفی) بگذارد. چند نفس عمیق و آهسته به شما کمک میکند تا خونسردی خود را حفظ کنید و توانایی بیشتری برای به یاد آوردن اقدامات کمکهای اولیه داشته باشید.
محافظت در برابر عفونتها
پیشگیری از «عفونت متقاطع» (انتقال عوامل عفونی به مصدوم یا تماس شخص کمککننده با عفونت) بخش مهمی از اقدامات کمکهای اولیه را تشکیل میدهد. این مطلب به خصوصی در درمان زخمهای باز، نگرانی عمدهای به شمار میرود. اغلب با اقدامات سادهای مثل شستن دستها یا پوشیدن دستکشهای یکبار مصرف، حفاظت کافی ایجاد میشود. خطر عفونت با ویروسهایی که از راه خون منتقل میشوند. (مثل هپاتیت B یا C و ویروس ایدز) وجود دارد اما این ویروسها با تماس خون به خون منتقل میشوند (بهعنوان مثال در صورتی که خون شخص مبتلا در تماس با بریدگی یا زخم سطحی شما قرار گیرد). در مورد انتقال هپاتیت یا ویروس ایدز به هنگام عملیات احیاء، شواهد مشخصی وجود ندارد.
واکسیناسیون
توصیه شده است که تمام ارایهکنندگان کمکهای اولیه در برابر هپاتیت B واکسینه شوند. در حال حاضر، هیچ واکسنی بر ضد هپاتیت C یا ویروس ایدز وجود ندارد. اگر فکر میکنید که پس از ارایه کمکهای اولیه، با عفونت تماس پیدا کردهاید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 5
اطلاعات اولیه
برخی از عوامل شیمی دارویی میتوانند دارای یک یا هر دو اثر باشند:
اثر متوقف کننده. یعنی این ترکیبات مانع رشد یا تکثیر بیشتر موجود ذره بینی یا یاخته مهاجم میشوند.
اثر کشنده. یعنی عامل مهاجم را کشته یا از بین میبرد. اثر متوقف کننده یا کشندگی به عوامل متعددی از جمله غلظت دارو ، PH ، درجه حرارت ، مدت اثر و مرحله متابولیکی عامل مهاجم و حضور مواد تداخلکننده بستگی دارد.
سیر تحولی
عبارت شیمی درمانی در سال 1913 توسط "پل ارلیش" پدر شیمی درمانی نوین بکار برده شد. این جمله مشهور اوست که:
"داروها اثر نخواهند گذاشت، مگر این که اتصال یافته باشند."
در سال 1975 "فرد اچ. هامن" این جمله را تغییر داده و به صورت جمله مثبت بیان کرد:
"داروها اثر میکنند، زیرا اتصال مییابند."
سینتیک داروها در ارتباط با بیماری
درمان دارویی آنژین صدری قفسه سینه
نیتراتها و بلوک کننده های کانال کلسیم.
نیتراتها:
مکانیسم:موجب شل شدن عضلات صاف احتمالا در اثر آزاد شدن گروه اکسید نیتریک (NO) میشود.
جذب:دارو ممکن است سریع و کوتاه العمل (زیر زبانی) در عرض 30-15 دقیقه ، متوسط (خوراکی یا دهانی) در عرض 4-2 ساعت ، یا طویل العمل (ترانس درمال یا جلدی) در عرض 8-4 ساعت باشد.
دفع:داروهای فعال و سه گروه بسرعت در کبد و جای دیگر متابولیزه شده و نیمه عمر آنها ، 8-2 دقیقه است.
بلوک کننده های کانال کلسیمی:
مکانیسم:بطور مستقیم موجب اشباع محیطی عروق و کاهش میزان ورودی کلسیم فعالکننده به داخل عضله صاف و سلولهای قلبی میشود. این داروها از روده جذب میشوند و توسط کلیه دفع میشوند.
آنتی بیوتیکها
مکانیسم:در اصل با مهار مرحلهای از سنتز دیواره سلولی باکتری (و نه غشا سلولی) عمل کرده که منجر به انهدام خود به خود با کتری میگردند.
جذب:تعدادی از آنتی بیوتیکها توسط اسید معده تجزیه میگردند و آنتی بیوتیکهای مقاوم به اسید در روده بوسیله غذاها جذب میشوند.
دفع:در صفرا و ادرار ترشح میشوند.
سرطان
مکانیسم:اغلب ، عوامل ضد سرطان از راه تداخل با متابولیسم اسید نوکلئیک DNA با سنتز زیستی تداخل مییابند. اثر آنها در یک یا چند مرحله از چرخه سلولی بروز مینماید.
سینتیک داروها
جذب و دفع و مدت اثر داروهای متنوع ، مختلف است و بیشتر از طریق ادرار دفع میشوند.
داروهای خواب آور و کاهنده اضطراب
مکانیسم:داروهای مورد استفاده ، در محل کانالهای کلرید در غشا نرونی متصل میشوند که موجب افزایش جریان کلرید و هیپرپلاریزه شدن نرون میگردد.
جذب:جذب دارو از طریق عضلانی نامنظم بوده و مشخص نیست و سرعت جذب ، عامل تعیین کننده شروع عمل داروهاست.
دفع:از طریق متابولیسم کبدی ، دفع صورت گرفته و نیمه عمر داروها در بیماران کبدی طولانی میشود.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
آشنائی اولیه با IPv6 اینترنت از بدو پیدایش تاکنون ، منشاء تحولات عظیمی در حیات بشریت بوده است و ضریب استفاده از آن در اکثر کشورهای جهان همچنان سیر صعودی را طی می نماید. به جرات می توان گفت که طراحان اولیه اینترنت هرگز تصور اینچنین رشدی را نمی کردند . بدیهی است که طراحی انجام شده در برخی موارد پس از گذشت ده ها سال با چالش های جدی مواجه شود و انتظاری جزء این هم وجود ندارد . به عنوان نمونه ، پروتکل IP که یکی از پروتکل های اساسی در اینترنت است ، بگونه ای طراحی نشده است که بتواند از تعداد بیشماری دستگاه و کاربر متصل به اینترنت حمایت نماید . علاوه بر این ، هم اینک درخواست های متعددی مبنی بر استفاده از مواردی نظیر ویدئو ، صوت و دستگاه های بی سیم ( نظیر موبایل ) توسط برنامه ها وجود دارد که قطعا" در آینده شتاب بیشتری خواهد گرفت . در اوایل سال 1990 ، IETF ( برگرفته از Internet Engineering Task Force ) که مسئولیت استانداردسازی اینترنت را برعهده دارد اعلام نمود که پروتکل IP ( با نام Ipv4 ) دارای محدودیت هائی در زمینه آدرس دهی است و از همان زمان بر طراحی نسخه ای جدید از پروتکل فوق تاکید و در نهایت در سال 1995 نسخه اولیه IPv6.0 آماده گردید .
پروتکل و جایگاه آن در شبکه های کامپیوتری کامپیوترها و سایر دستگاه های شبکه ای به منظور ارتباط با یکدیگر از پروتکل استفاده می نمایند . تاکنون پروتکل های متعددی در عرصه شبکه های کامپیوتری طراحی و پیاده سازی شده است . TCP/IP که مشتمل بر خانواده ای از پروتکل های شبکه ای است ، نمونه ای در این زمینه است که از آن در اینترنت استفاده می گردد. اینترنت متشکل از شبکه های جداگانه متعددی است که توسط روتر به یکدیگر متصل شده اند .هر پروتکل موجود در خانواده TCP/IP با یک هدف خاص طراحی و دارای وظایف از قبل تعریف شده و کاملا" مشخصی است . پروتکل IP ( برگرفته از Internet Protocol ) یکی از اعضاء خانواده پروتکل TCP/IP است که در لایه شبکه فعالیت می نماید . از پروتکل فوق به منظور انتقال دیتاگرام (datagram) بین کامپیوترها استفاده می گردد . دیتاگرام از یک هدر و فیلد داده تشکیل می گردد . هر هدر دیتاگرام شامل آدرس مقصد است ( اطلاعات مورد نیاز برای توزیع دیتاگرام به مقصد مورد نظر ) . بدین ترتیب ، امکان ارسال هر دیتاگرام به صورت جداگانه وجود خواهد داشت . دیتاگرام هائی که دارای یک session می باشند می توانند از مسیرهای مختلفی ارسال گردند . بدیهی است در چنین مواردی همواره این احتمال وجود خواهد داشت که دیتاگرام ها با همان اولویتی که ارسال شده اند به مقصد مورد نظر نرسند و با توجه به شرایط موجود ، اولویت دریافت آنها در مقصد متفاوت از اولویت ارسال در مبداء باشد . هر اینترفیس شبکه در شبکه های داخلی بزرگ دارای یک و یا چندین آدرس IP منحصربفرد است . یک اینترفیس شبکه می تواند دارای یک و یا چندین آدرس IP باشد ولی یک آدرس IP نمی تواند به چندین اینترفیس شبکه نسبت داده شود . استفاده از IPv6 در سالیان گذشته روند کندی را داشته است ولی اخیرا" این وضعیت با توجه به ضرورت های موجود تغییر و شتاب بیشتری پیدا نموده است ( خصوصا" در اروپا و آسیا ) . بر اساس گزارش منتشر شده توسط NRO ( برگرفته از Number Resource Organization ) فضای آدرس دهی IPv4 قابل دسترس از طریق RIRs ( برگرفته از Regional Internet Registries ) ، تا دو سال دیگر به اتمام می رسد . علاوه بر این ، تعداد زیادی از کشورهای در حال توسعه نمی توانند آدرس های IP مورد نیاز خود را به منظور حمایت از کاربران خود درخواست نمایند . در برخی از کشورها نظیر امریکا اعلام شده است که تا سال 2008 تمامی شبکه های عملیاتی می بایست از IPv6 استفاده نمایند . با توجه به این که اکثر نرم افزارها و تجهیزات مورد نیاز در شبکه می بایست از IPv6 حمایت نمایند و شرکت های تولید کننده سیستم عامل نیز در سیستم عامل خود بتوانند از آن بطور کامل حمایت نماید ، این انتظار وجود دارد که تا دو سال دیگر زمینه استفاده کامل از IPv6 فراهم گردد .
IPv4 و محدودیت های آن قبل از بررسی پروتکل IPv6 ، اجازه دهید در ابتدا به برخی از ویژگی های پروتکل IPv4 که هم اینک استفاده می گردد ، اشاره ای داشته باشیم .
پروتکل IP از جمله پروتکل های حیاتی در اینترنت است که هم اینک از نسخه شماره چهار که به آن IPv4 گفته می شود، استفاده می گردد .
با این که پروتکل IPv4 دارای عملکردی فوق العاده است ولی دارای محدودیت های مختص به خود است .
پروتکل IPv4 در سال 1970 ابداع شده است و در آن زمان هیچکس فکر نمی کرد که زمانی فرا خواهد رسید که برای انجام بسیاری از کارها استفاده از پروتکل فوق به یک ضرورت تبدیل گردد . حمایت از یک شبکه سراسری با میلیون ها کامپیوتر ، انتقال داده ، صوت و تصویر نمونه هائی از کاربرد IP در شبکه های مدرن امروزی است .
در IPv4 امنیت تعبیه نشده است و به همین دلیل است که پروتکل هائی دیگر نظیر IPSec با رویکرد امنیتی پیاده سازی شده است .
مهمترین چالش IPv4 ، محدودیت فضای آدرس دهی آن است . پس از گذشت چندین سال از عمومیت اینترنت ، عدم وجود تعداد آدرس های IP به یکی از نگرانی های اصلی در اینترنت تبدیل گردید .
NAT ( برگرفته از Network Address Translation ) به منظور غلبه بر محدودیت تعداد آدرس های IP ابداع گردید. فناوری فوق این امکان را فراهم می نماید که کامپیوترهای موجود در یک شبکه اختصاصی ( داخلی ) از آدرس های خصوصی به منظور ارتباط با یکدیگر استفاده نمایند ولی از یک آدرس IP عمومی به اشتراک گذاشته شده برای تمامی ارتباطات اینترنت استفاده نمایند .
پروتکل IPv4 از 3/ 4 میلیارد آدرس IP حمایت می نماید.ظاهرا" عدد قابل توجهی است ولی فراموش نکنید که هم اینک 5 /6 میلیارد انسان در کره زمین زندگی می کنند و برخی از آنان