لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 34
مقدمه :
جنس Ribes از تیره انگور فرنگی Grossulariaceae می باشد که در گذشته در تیره saxifragaceae بوده است . این جنس در ایران دارای چهار گونه شناخته شده به شرح زیر می باشد :
انگور فرنگی Ribes uva. – crispa L .
قره غات Ribes orientale Desf .
انگورفرنگی قرمز L. Ribes rubrum
انگور فرنگی سیاه Ribes nigrum L.
گالش انگور تیره گل Ribes melananthum Boiss & hohen
از بین این گونه ها تنها گونه Ribes melananthum Boiss & hohen . انحصاری ایران است و گونه های دیگر علاوه بر ایران در کشورهای اروپایی ، ارمنستان ، طالش ، قفقاز ، آناتولی ، شمال آفریقا و سیبری نیز پراکندگی دارند ( مظفریان ، و ، ۱۳٧۵) .
انگور فرنگی
نام علمی : Ribes uva. - crispa L .
syn: Ribes grossularia L. , R . reclinatum , R . caucusicum Adam ex Roemer& schultes
نام انگلیسی : Catberry , European gooseberry , wild gooseberry, common
gooseberry
نام آلمانی : Stachelbeeren , Gemein stachelbeer Stachelbeer- ribsel
نام ایتالیایی : Grossularia rossa , Uva spina , Grossularia giardini
نام فرانسه : Agrassol , G. a manqueriaux , G. des haies , Grosellier epineux
اسامی بومی محلی ایرانی : به زبان ترکی فرنگ اوزومی ، در رودسر ( دیو انگوری ) ، در مازندران در نور و کجور ( گالش انگور و گالش انگورک ) ، ریپ زوبروم می گویند .
نام عربی : ریباس
مشخصات گیاهشناسی :
گیاهی به فرم درختچه به ارتفاع ۱۶٠-۱۵٠سانتیمتر یا بیشتر (مظفریان ، و ، ۱۳٨۳ ) . خاردار با خارهای کم و بیش سه قسمتی و انشعابات گره دار می باشد .
دارای برگهایی منقسم به لوبهای عمیق دندانه دار ، ۵-۳ لوبه ، با قاعده ای گرد و کم و بیش قلبی شکل ، حاشیه آنها دارای دندانه های کند (ثابتی ، ح ) . پشت و روی برگها کرکدار یا سطح فوقانی تقریباُ بدون کرک و صاف به ابعاد ۴ ۴ سانتیمتر می باشد . دمبرگ تقریبا هم اندازه پهنک یا کمی بلند تر .
گلها کوچک به صورت ۳-۱ تایی ، به رنگ متمایل به سبز یا به ندرت ارغوانی ، دارای دمگلی با برگه ای پهن و کرکدار ، لوله کاسه گل استکانی و سبز رنگ ، با دندانه هایی به طول ۶-۳ و عرض ۲-۱ میلیمتر ، گلبرگها واژ تخم مرغی ، کوتاهتر از کاسبرگها ، خامه آن با کرکهای بلند و جدا می باشد (مظفریان ، و ، ۱۳٨۳) . گلها نوش فراوان تولید می کنند و
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 23
فهرست مطالب
انگور 1
مبداء پیدایش و محل توسعه 1
تاریخ توسعه 5
انگورهای محلی آمریکا 5
توسعة انگورهای آمریکا در اروپا 6
اهداف اصلاح مدرن 7
تکنیک های اصلاح 8
نمو گل 8
جمع آوری ، نگهداری و تست دانه گرده 9
اخته کردن 10
جوانه زنی بذر 10
ریز ازدیادی 11
سیتمهای اصلاح نژادی 11
وراثت و ژنتیک متغیر در مو 12
مقاومت به سفیدک دروغی 12
مقاومت به سفیدک پودری 13
مقاومت به Botrytis 13
مقاومت به سایر بیماریهای قارچی 14
مقاومت به بیماری حفره دار بودن (pierce) 14
مقاومت به گال تاج و قسمتهای فوقانی گیاه 15
منابع 16
انگور
تولید سالیانه انگور بالغ بر 65 میلیون تن می باشد . انگورها در حدود 9 میلیون هکتار از سطوح زیر کشت را به خود اختصاص می دهند. که بیشترین مصرف آن برای تولید نوشابه های الکلی است . همچنین برای تازه خوری و تولید کشمش نیز از آن استفاده می شود.
این متن بیشتر دربارة انگورهایی بحث می کند که vinifera Vitis خالص نیستند . Vitis قسمت کوچکی از تولید کل جهان را به خود اختصاص می دهد. اغلب برنامه ای اصلاحی کولتیوارهایی را تعقیب می کنند که توسط قلمه و پایه وژرم پلاسم ازدیاد می شوند.
منابع رژم پلاسمی که vinifera نیستند دارای مقاومت به حشرات ، بیماریها و تغییرات شدید محیطی هستند که در vinifera یافت نمی شود . گونه های nonvinifera همچنین بهترین منبع ژنی برای کلون های مولکولی و انتقال به کولیتوارهای vinifera هستند. بکارگیری هیبریدهای بین گونه ای نتایج خوبی در گسترش رشد انگور در مناطقی که کشت vinifera نا موفق بوده (بعلت آفات و یا تغییرات شدید دما) داشته است . در کل توسعة پایه خیلی فعال است و تماماً بستگی به رژم پلاسم nonvinifera دارد.
مبداء پیدایش و محل توسعه
کشت انگور یک هنر باستانی است . مدارک و اسناد نشان می دهد که کشت انگور و درست کردن شراب در مصر به 5000 تا 6000 سال پیش باز می گردد. قبل از شروع قرن اول ، انگور و شراب در نظر مردم خاورمیانه و مدیترانه مهم جلوه می کرد. انگور نه تنها از نقطه نظر تولید شراب اهمیت داشت ، بلکه از لحاظ تازه خوری نیز مدنظر بود. انگور دارای کالری زیاد و در حدود 20تا25 % قند است . انگور خشک شده در حدود 80% قند دارد و یکی از منابع متعدد قندی است که می توانند ذخیره و براحتی مصرف شوند.
مناطقی که تمدن انسان نخستین از آنجا صورت گرفته ، جایی بین دریای سیاه و دریای کاسپین است که انگورها هنوز بصورت وحشی یافت می شوند vinifera را نیز می توان از قدیمی ترین انگورهایی دانست که در آنجا رشد کرده است . محل پیدایش اولیه، منطقة مدیترانه بوده که بطرف نواحی ساحلی گسترش یافته است. در قرن 15 کشت انگور در جزایر قناری و Maderia پایه گذاری شد. سپس به آفریقا جنوبی ، استرالیا و آمریکای جنوبی کشده شد. اولین انگورهای شرابی در قرن 18 از مکزیکو به کالیفرنیا آورده شدند و در نیمه اول قرن 18، پرورش انگور و ساختن شراب ابتدا در کالیفرنیا انجام شد و بسرعت از سال 1860 تا1900 به سایر نقاط پراکنده شد.
خانوادة ویتاسه که خانوادة انگور بشمار می رود. شامل 14 جنس و بالغ بر 1000 گونه است و گستردگی زیادی از نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری گرفته تا مناطق معتدله را دارد. جنسی که اهمیت اقتصادی زیادی را دارد، Vitis است . دیگر گونه ها که شامل Cissus antartica , Ampelopsis, partheno cissus است بیشتر جنبه تزئینی دارند. Vitis دارای دو زیر جنسی است که Muscadinae و EuVitis نامیده می شوند که فقط از لحاظ تعداد کروموزوم با هم تفاوت دارند. در Muscadinae 40=n2 ودر EuVitis 38=n2 است و امکان هیبریداسیون بین آنها وجود ندارد. زیر جنس EuVitis برحسب منطقة پراکندگی به سه دسته تقسیم می شود . گونه های وحشی و بومی امریکا ، دارای ارزش زیادی برای اصلاح کنندگان هستند. ولی در مقابل آفت فیلوکرا، حساس بوده و نابود می شوند. از مهمترین آنها می توان به مواد زیر اشاره کرد.
.V.rapestris در مناطق شنی و سنگلاخی جنوب آمریکا و مکزیک پراکنده است و نیز جنوب میسوری ، ایلینویس ، آرکانزاس ، کنتاکی ، تنسی، اوکلاهما و تگزاس شرقی و
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 20
1- مقدمه:
انگور یکی از مهمترین میوه هایی است که کشت و تولید آن در کشور ما از سابقه بسیار طولانی بر خوردار است. علاقه ایرانیان قدیم به مصرف فرآورده های مختلف انگور بخصوص به حالت تازه خوری، شیره، خشکبار ( کشمش) ناشی از شرایط طبیعی کشور برای پرورش تاک بوده است.
بنابراین کشور ایران یکی از سرزمینهای اولیه کشت انگور در جهان به شمار می رود و مردم کشور ما از دیر زمان با روشهای کشت و تولید انگور آشنا بوده اند به همین دلیل است که امروزه در اکثر نقاط ایران از نواحی سرد سیر شمال تا حواشی کویر و همچنین مناطق جنوب کشت انگور معمول می باشد. علاوه بر این انگور به طور وحشی و به مقدار فراوان در جنگلهای ایران وجود دارد.
از آنجایی که سطح زیر کشت و میزان تولید انگور نسبت به سایر محصولات باغبانی بسیار چشمگیر بوده و به صورت های مختلف در بازارهای داخلی و خارجی مصرف دارد لذا به لحاظ اقتصادی یکی از معدود محصولاتی است که می تواند یکی از ارقام صادرات غیر نفتی را تشکیل دهد. شایان ذکر است که در بین ارقام مختلف و متنوعی که در ایران تولید می شوند رقم بیدانه کشمش (سلطانی) جزو بهترین ارقام خشکبار انگور در دنیا بوده و از معروفیت جهانی بر خوردار است. محصول این رقم به خاطر اهمیت صادراتی آن به صورت کشمش و شیره و حتی تازه خوری در بین سایر ارقام انگور رقم غالب به شمار می رود.
بررسی های اقتصادی نشان می دهد که محصول انگور و فرآورده های آن که شامل کشمش و شیره می باشد. بعد از پسته و خرما می تواند در ردیف بزرگترین ارقام صادراتی کشور قرار گیرد.
اهمیت اقتصادی تولید انگور و کشمش در ایران:
تاک (مو) یکی از قدیمی ترین گیاهانی است که کشاورزان در اکثر نقاط ایران با کشت و نگهداری آن آشنایی دارند. موکاری ایران در وضع حاضر عبارت است از تعدادی واحد های کوچک و متوسط در شرایط اقلیمی بسیار متغیر و مختلف که در میان سه قطب بزرگ تولید یعنی مشهد، شیراز و ارومیه قرار گرفته اند.
اغلب تاکستانهای ایران به روش سنتی (چوب پشته ای، کوتی، قاه ای) بوده با تاکداری های دنیای پیشرفته در بسیاری از مسایل تاک داری تفاوتهای کلی مشاهده می شود.
یکی از مشکلات مهمی که بر سر راه تغییر سیستم های تاک داری ایران قرار گرفته است، عدم آشنایی باغ داران با عملیات تغییر سیستم تاک داری و عدم آگاهی از مزینهای روشهای نوین تاک داری است که البته به علت هزینه های اولیه، بایستی ضمن انجام راهنمایی های لازم، کمک های وزارت کشاورزی و تسهیلات لازم، شامل حال باغ داران انگور باشد تا تاک داران کشور بتوانند نسبت به تغییر سیستم تاکستانهای خود اقدام و از این رهگذر به اهداف دولت در خصوص صادرات غیر نفتی کمک نمایند.
در حال حاضر کشور ما از نظر سطح زیر کشت، هشتمین کشور و از لحاظ میزان تولید هفتمین کشور جهان می باشد که در صورت اجرای طرح، صادرات کشمش ایران به 150 هزار تن افزایش یافته و 180 میلیون دلار در آمد ارزی حاصل از آن خواهد بود.
گیاه شناسی:
مو گیاهی است از تیره ( خانواده) امپلی داسه (Ampelidaceae) که آن را سارمانتاسه یا ویتاسه نیر می نامند. (vitaceae) گیاهان این تیره درختچه هایی هستند که دارای ساقه های گره دار بوده و بوسیله پیچکهایی که دارند بالا رونده می باشند. این پیچکها در مقابل برگهای پنجه ای شکل گیاه قرار گرفته اند که بوسیله آنها خود را به درخت یا دیوار می چسباند و بالا می رود. این جنس دارای دو جنس است بنام- موسکادینه- اوپیتس.
موسکادینه: این زیر جنس کمتر اهمیت داشته و شاخه های آن بدون انشعاب و خوشه انگور این گونه ها کم حبه بوده و حبه ها پس از رسیدن می ریزند. به سختی از طریق پیوند و قلم تکثیر می یابند در صورتی که ازدیاد آنها از طریق خوابانیدن شاخه هب آسانی مسیر است. از صفات خوب این گونه ها مقاومت آنها به فیلوکرا و بیماریهای قارچی و نماتد است.
اوپتیس: گونه های این زیر جنس دارای صفات زراعی مخصوص و بسیار جالب توجه بوده و در مو کاری از انواع مختلف آن استفاده می شود.
مشخصه های اندام های گیاه:
ریشه: ریشه قسمتی از گیاه است که در خاک قرار گرفته و عمل جذب مواد غذایی و آب، ذخیره سازی مواد و همچنین استقرار گیاه را در خاک به عهده دارد. بوته های مو دارای ریشه های بسیار قوی، طویل و بسیار منشعب هستند و این انشعابها از شکلی منظم و خاص برخوردار بوده و بر خلاف شاخه، فاقد گره می باشد. در گیاهانی که از طریق تکثیر جنسی ( بذری) بوجود آمده اند طول ریشه های اصلی بسیار زیاد بوده و گاهی تا عمق 3 تا 4 متری نیز به درون خاک نفوذ می کند. بهترین دما برای رشد ریشه 20 درجه سانتی گراد است.
در پاییز بعد از خزان برگها، چون حرارت خاک پایین می آید، رشد ریشه کند شده و ریشه های نازک و مویین خشک شده و از بین می روند ولی ریشه های قوی به رشد خود ادامه می دهند در بهار با تقسیم سلولی، ریشه های مویین دوباره فعالیت خود را شروع می نمایند. فاصله برداشت محصول تا خزان، هر قدر طولانی تر باشد فعالیت ریشه به همان نسبت بیشتر می شود. در اراضی شتی و هوموسی ریشه عمق بیشتری پیدا غوره و مقاومت آن به تنش های کم آبی و خشک بیشتر می شود. در شرایط مناسب اواخر تابستان مقدار زیادی از اسیدهای آمینه مختلف به ویژه ارجنین و همچنین اسید سیتریک و نشاسته در بافتهای ریشه ذخیره می شوند که در سال بعد به مصرف تغذیه گیاه می رسند
گره ها و جوانه ها:
بر روی شاخه در فواصل معین بر جستگی هایی وجود دارد که گره نامیده می شوند. فاصله بین دو گره را میانگره می نامند جوانه ها معمولاً بالای دمبرگ بر
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 34
مقدمه :
جنس Ribes از تیره انگور فرنگی Grossulariaceae می باشد که در گذشته در تیره saxifragaceae بوده است . این جنس در ایران دارای چهار گونه شناخته شده به شرح زیر می باشد :
انگور فرنگی Ribes uva. – crispa L .
قره غات Ribes orientale Desf .
انگورفرنگی قرمز L. Ribes rubrum
انگور فرنگی سیاه Ribes nigrum L.
گالش انگور تیره گل Ribes melananthum Boiss & hohen
از بین این گونه ها تنها گونه Ribes melananthum Boiss & hohen . انحصاری ایران است و گونه های دیگر علاوه بر ایران در کشورهای اروپایی ، ارمنستان ، طالش ، قفقاز ، آناتولی ، شمال آفریقا و سیبری نیز پراکندگی دارند ( مظفریان ، و ، ۱۳٧۵) .
انگور فرنگی
نام علمی : Ribes uva. - crispa L .
syn: Ribes grossularia L. , R . reclinatum , R . caucusicum Adam ex Roemer& schultes
نام انگلیسی : Catberry , European gooseberry , wild gooseberry, common
gooseberry
نام آلمانی : Stachelbeeren , Gemein stachelbeer Stachelbeer- ribsel
نام ایتالیایی : Grossularia rossa , Uva spina , Grossularia giardini
نام فرانسه : Agrassol , G. a manqueriaux , G. des haies , Grosellier epineux
اسامی بومی محلی ایرانی : به زبان ترکی فرنگ اوزومی ، در رودسر ( دیو انگوری ) ، در مازندران در نور و کجور ( گالش انگور و گالش انگورک ) ، ریپ زوبروم می گویند .
نام عربی : ریباس
مشخصات گیاهشناسی :
گیاهی به فرم درختچه به ارتفاع ۱۶٠-۱۵٠سانتیمتر یا بیشتر (مظفریان ، و ، ۱۳٨۳ ) . خاردار با خارهای کم و بیش سه قسمتی و انشعابات گره دار می باشد .
دارای برگهایی منقسم به لوبهای عمیق دندانه دار ، ۵-۳ لوبه ، با قاعده ای گرد و کم و بیش قلبی شکل ، حاشیه آنها دارای دندانه های کند (ثابتی ، ح ) . پشت و روی برگها کرکدار یا سطح فوقانی تقریباُ بدون کرک و صاف به ابعاد ۴ ۴ سانتیمتر می باشد . دمبرگ تقریبا هم اندازه پهنک یا کمی بلند تر .
گلها کوچک به صورت ۳-۱ تایی ، به رنگ متمایل به سبز یا به ندرت ارغوانی ، دارای دمگلی با برگه ای پهن و کرکدار ، لوله کاسه گل استکانی و سبز رنگ ، با دندانه هایی به طول ۶-۳ و عرض ۲-۱ میلیمتر ، گلبرگها واژ تخم مرغی ، کوتاهتر از کاسبرگها ، خامه آن با کرکهای بلند و جدا می باشد (مظفریان ، و ، ۱۳٨۳) . گلها نوش فراوان تولید می کنند و
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 20
1- مقدمه:
انگور یکی از مهمترین میوه هایی است که کشت و تولید آن در کشور ما از سابقه بسیار طولانی بر خوردار است. علاقه ایرانیان قدیم به مصرف فرآورده های مختلف انگور بخصوص به حالت تازه خوری، شیره، خشکبار ( کشمش) ناشی از شرایط طبیعی کشور برای پرورش تاک بوده است.
بنابراین کشور ایران یکی از سرزمینهای اولیه کشت انگور در جهان به شمار می رود و مردم کشور ما از دیر زمان با روشهای کشت و تولید انگور آشنا بوده اند به همین دلیل است که امروزه در اکثر نقاط ایران از نواحی سرد سیر شمال تا حواشی کویر و همچنین مناطق جنوب کشت انگور معمول می باشد. علاوه بر این انگور به طور وحشی و به مقدار فراوان در جنگلهای ایران وجود دارد.
از آنجایی که سطح زیر کشت و میزان تولید انگور نسبت به سایر محصولات باغبانی بسیار چشمگیر بوده و به صورت های مختلف در بازارهای داخلی و خارجی مصرف دارد لذا به لحاظ اقتصادی یکی از معدود محصولاتی است که می تواند یکی از ارقام صادرات غیر نفتی را تشکیل دهد. شایان ذکر است که در بین ارقام مختلف و متنوعی که در ایران تولید می شوند رقم بیدانه کشمش (سلطانی) جزو بهترین ارقام خشکبار انگور در دنیا بوده و از معروفیت جهانی بر خوردار است. محصول این رقم به خاطر اهمیت صادراتی آن به صورت کشمش و شیره و حتی تازه خوری در بین سایر ارقام انگور رقم غالب به شمار می رود.
بررسی های اقتصادی نشان می دهد که محصول انگور و فرآورده های آن که شامل کشمش و شیره می باشد. بعد از پسته و خرما می تواند در ردیف بزرگترین ارقام صادراتی کشور قرار گیرد.
اهمیت اقتصادی تولید انگور و کشمش در ایران:
تاک (مو) یکی از قدیمی ترین گیاهانی است که کشاورزان در اکثر نقاط ایران با کشت و نگهداری آن آشنایی دارند. موکاری ایران در وضع حاضر عبارت است از تعدادی واحد های کوچک و متوسط در شرایط اقلیمی بسیار متغیر و مختلف که در میان سه قطب بزرگ تولید یعنی مشهد، شیراز و ارومیه قرار گرفته اند.
اغلب تاکستانهای ایران به روش سنتی (چوب پشته ای، کوتی، قاه ای) بوده با تاکداری های دنیای پیشرفته در بسیاری از مسایل تاک داری تفاوتهای کلی مشاهده می شود.
یکی از مشکلات مهمی که بر سر راه تغییر سیستم های تاک داری ایران قرار گرفته است، عدم آشنایی باغ داران با عملیات تغییر سیستم تاک داری و عدم آگاهی از مزینهای روشهای نوین تاک داری است که البته به علت هزینه های اولیه، بایستی ضمن انجام راهنمایی های لازم، کمک های وزارت کشاورزی و تسهیلات لازم، شامل حال باغ داران انگور باشد تا تاک داران کشور بتوانند نسبت به تغییر سیستم تاکستانهای خود اقدام و از این رهگذر به اهداف دولت در خصوص صادرات غیر نفتی کمک نمایند.
در حال حاضر کشور ما از نظر سطح زیر کشت، هشتمین کشور و از لحاظ میزان تولید هفتمین کشور جهان می باشد که در صورت اجرای طرح، صادرات کشمش ایران به 150 هزار تن افزایش یافته و 180 میلیون دلار در آمد ارزی حاصل از آن خواهد بود.
گیاه شناسی:
مو گیاهی است از تیره ( خانواده) امپلی داسه (Ampelidaceae) که آن را سارمانتاسه یا ویتاسه نیر می نامند. (vitaceae) گیاهان این تیره درختچه هایی هستند که دارای ساقه های گره دار بوده و بوسیله پیچکهایی که دارند بالا رونده می باشند. این پیچکها در مقابل برگهای پنجه ای شکل گیاه قرار گرفته اند که بوسیله آنها خود را به درخت یا دیوار می چسباند و بالا می رود. این جنس دارای دو جنس است بنام- موسکادینه- اوپیتس.
موسکادینه: این زیر جنس کمتر اهمیت داشته و شاخه های آن بدون انشعاب و خوشه انگور این گونه ها کم حبه بوده و حبه ها پس از رسیدن می ریزند. به سختی از طریق پیوند و قلم تکثیر می یابند در صورتی که ازدیاد آنها از طریق خوابانیدن شاخه هب آسانی مسیر است. از صفات خوب این گونه ها مقاومت آنها به فیلوکرا و بیماریهای قارچی و نماتد است.
اوپتیس: گونه های این زیر جنس دارای صفات زراعی مخصوص و بسیار جالب توجه بوده و در مو کاری از انواع مختلف آن استفاده می شود.
مشخصه های اندام های گیاه:
ریشه: ریشه قسمتی از گیاه است که در خاک قرار گرفته و عمل جذب مواد غذایی و آب، ذخیره سازی مواد و همچنین استقرار گیاه را در خاک به عهده دارد. بوته های مو دارای ریشه های بسیار قوی، طویل و بسیار منشعب هستند و این انشعابها از شکلی منظم و خاص برخوردار بوده و بر خلاف شاخه، فاقد گره می باشد. در گیاهانی که از طریق تکثیر جنسی ( بذری) بوجود آمده اند طول ریشه های اصلی بسیار زیاد بوده و گاهی تا عمق 3 تا 4 متری نیز به درون خاک نفوذ می کند. بهترین دما برای رشد ریشه 20 درجه سانتی گراد است.
در پاییز بعد از خزان برگها، چون حرارت خاک پایین می آید، رشد ریشه کند شده و ریشه های نازک و مویین خشک شده و از بین می روند ولی ریشه های قوی به رشد خود ادامه می دهند در بهار با تقسیم سلولی، ریشه های مویین دوباره فعالیت خود را شروع می نمایند. فاصله برداشت محصول تا خزان، هر قدر طولانی تر باشد فعالیت ریشه به همان نسبت بیشتر می شود. در اراضی شتی و هوموسی ریشه عمق بیشتری پیدا غوره و مقاومت آن به تنش های کم آبی و خشک بیشتر می شود. در شرایط مناسب اواخر تابستان مقدار زیادی از اسیدهای آمینه مختلف به ویژه ارجنین و همچنین اسید سیتریک و نشاسته در بافتهای ریشه ذخیره می شوند که در سال بعد به مصرف تغذیه گیاه می رسند
گره ها و جوانه ها:
بر روی شاخه در فواصل معین بر جستگی هایی وجود دارد که گره نامیده می شوند. فاصله بین دو گره را میانگره می نامند جوانه ها معمولاً بالای دمبرگ بر