مقاله درباره علل اختلافات تفاسیر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 24

علل اختلافات تفاسیر

شیعه و سنی

دراین فصل به بررسی علل اختلاف تفاسیر شیعه و سنی در مورد آیاتی که در شأن حضرت علی (ع) آمده است پرداخته شده، و ذکر شده دلیل این اختلافات چه چیزی بوده ومنشأ آن از کجا سر چشمه گرفته است.

اولین آیه مورد بحث آیه 3 سوره مائده می باشد:

امامیه بطور عموم و بدون استثناء اتفاق دارند باینکه: این آیه کریمه پیرامون نصّ غدیر نازل شده است بعد ازآنکه پیغمبر دانستند وعرب آنرا درک و فهم نمودند و هر کس که این خبر باورسید بدان استدلال و احتجاج نمود و بسیاری از علماء تفسیر و پیشوایان فن حدیث و حافظین آثار از اهل سنت با امامیه بر آن اتفاق نموده اند، وآن حقیقتی است که معتبر شناخته شده و نقلی که در جلد 3 تفسیر رازی، ص 529 از اصحاب آثار (راویان و مفسرین) بثبت گشته آنرا تایید می نماید مشعر بر اینکه: پس از نزول این آیه بر پیغمبر(ص) آنجناب بیش از هشتادو یک روزیا هشتادو دوروز زنده نبود، وابو السعود در حاشیه تفسیر رازی جلد3 ص 523این مدت را تعیین کرده، و مورخین از اهل سنت ذکر نموده اند که وفات پیغمبر(ص) در دوازدهم ربیع الاول بود. و گوئی ما بعد از به حساب نیاوردن روز غدیر و روز وفات آنجناب یک روز بر (سبیل شامخ) بر آن افزوده شده ودر هر صورت این بحقیقت نزدیک تر است. از قول باینکه آیه مزبوردر روز عرفه نازل شده که در صحیح مسلم و صحیح بخاری مذکور گشته، چه در این صورت چند روز زیاد مینماید، مضافاً بر نصوص بسیاری که از این قول پشتی بانی مینماید بطور یکه جز تسلیم بمفاد آن گزیری نیست، تا برسیم به بحث در پیرامون آن .(اینک: روایات مربوط بوقت نزول این آیه.)

1-حافظ، ابوجعفر، محمد بن جریر طبری متوفای سال 310، درکتاب الولایه باسناد خود از زیدبن ارقم در حدیثی که در ص89 گذشت روایت نموده که: این آیه در روز غدیر خم در شأن علی (ع) نازل شد.

2- حافظ، ابن مردویه، اصفهانی ،متوفای410 ،از طریق ابی هارون عبدی، از ابی سعید خدری روایت کرده که این آیه در روز غدیر خم بر رسول خدا (ص) نازل گشت، هنگامیکه فرمود من کنت مولاه فعلی مولاه، و سپس روایت مزبور را از ابی هریره نقل کرده و در آن تصریح شده که روز مزبور هجدهم ماه ذی الحجه الحرام است یعنی روز بازگشت پیغمبر(ص) از حجه الوداع ـ تفسیر ابن کثیر جلد 2 ص14 ـ و سیوطی در جلد 2 الدر المنثور ص 259 گوید: ابن مردویه و ابن عساکر سند ضعیف از ابی سعید خدری آورده اند که چون رسول خدا (ص) در روز غدیر خم علی (ع) را منصوب و ولایت اورا اعلام فرمود جبرئیل این آیه را آورد: الیوم اکملت لکم دینکم…. 3-حافظ، ابونعیم اصفهانی متوفای 430 در کتاب خود «مانزل من القرآن فی علی (ع)» روایت نموده گوید: حدیث کرد مارا، محمد بن احمد بن علی بن مخلّد (محتسب، متوفای 357) که او از محمد بن عثمان بن ابی شیبه و او از یحیی حمانی و او از قیس بن ربیع، و او از ابی هارون عبدی از ابی سعید خدری فی اله عنه روایت نموده که: پیغمبر(ص) مردم را در غدیر خم بسوی علی (ع) دعوت نمود بامر آنجناب خارو خاشاک زیر درخت برطرف شد و آنروز پنجشنبه بود، سپس پیغمبر (ص) علی (ع) را طلبید و دو بازوی او را گرفت و بلند کرد تا بحدی که مردم سفیدی زیر بغل رسول خدارا دیدند، سپس آن اجتماع متفرق نشد مگر بعد از نزول این آیه «اَلْیُومَ اَکْمِلْتُ لَکُم دِینِکُم تا آخر آیه. سپس رسول خدا (ص) فرمود: «الله اکبر علی اکمال الدین و اتمام النعمه و رضی الرب برسالتی و بالولایه لعلی من بعدی». سپس فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم و ال من والاه، و عاد من عاداه و انصر من نصره، و اخذل من خذله و….

ودر جلد 1 الاتقان ص31 ضمن تعداد آیاتی که در سفرنازل شده گوید: و از جمله آنها است الیوم اکملت لکم دینکم… در حدیث صحیح از عمر روایت شده که آیه مزبور در شام عرفه روز جمعه سال حجه الوداع نازل شده، برای آن طرق بسیاری است لیکن ابن مردویه با بررسی در طرق ازابی سعید خدری روایت نموده ودرآن مذکور است که آنروز هجدهم ذی الحجه هنگام بازگشت پیغمبر (ص) از حجه الوداع بوده و هردوی آنها صحیح نمی آید. (ما میگوئیم) اگر مراد او از عدم صحت ایراد و نکوهش در اسناداست این درست نیست، زیرا روایت ابی هریره در نزد استادان فن حدیث صحیح الاسناد شناخته شده وثقه ومورد اعتماد بودن رجال آن را تصریح کرده اند، وما بطور تفصیل این موضوع رادر باب روزة روزغدیر بیان خواهیم کرد، و حدیث ابوسعید طرق بسیاری دارد چنانکه در کلام حموینی نقل از کتاب او فرایدالمسطین گذشت، علاوه بر این، این روایت اختصاص بابی سعید و ابی هریره ندارد و ضمن مطالب گذشته بخوبی دانستید که عین آنرا جابر بن عبدالله و مفسر تابعی مجاهد مکی و امامان حضرت باقر و حضرت صادق (ع) روایت کرده اند و علماء حدیث باین رواه تکیه کرده ودر برابر روایت نامبرده تسلیم شده اند کما اینکه روایت آن از علما و حافظین حدیث مختص بابن مردویه نبوده و از خود سیوطی در منثورش شنیدید روایت خطیب و ابن عساکر را ودانستید که در نقل و روایت این حدیث گروه دیگری نیز هستند که با بررسی در سند آنرا روایت نموده اند که در عداد آنها افرادی است مانند: حاکم نیشابوری و حافظ بیهقی، و حافظ ابن ابی شیبه و حافظ دار قطنی و غیره…، بدون اینکه در آن طعن و انتقادی از طرف یکی از آنان مشهود گردد. واگر مراد او عدم صحت از لحاظ معارض بودن آن باروایاتی است که حاکی از نزول آیه مزبور در روز عرفه است در اینصورت نامبرده در حکم قطعی ببطلان یکی از دو جانب گزافه گوئی نموده و برفرض اینکه جانب دیگر درنظراو رجحان داشته باشد موجب آن نخواهد بود که بجانب دیگر حکم قطعی ببطلان بدهد، چنانکه در مورد تعارض دو حدیث مقرر است خصوصاً در صورتیکه ممکن باشد جمع بین آندو باینکه گفته شود: این آیه دوبار نازل گشته، چنانکه همین احتمال را ابن جوزی در کتاب خود تذکره در ص18 داده مانند آیاتی چند از آیات کریمه که مکرر نازل شده اند، واز آنجمله است آیه بسمله که یکبار در مکه و